Nieoswojone ptaki

Jan Stankar, malarz o głębokiej wrażliwości, spotkał Tolę w majątku sąsiadującym z posiadłością należącą do rodziny jego przyjaciela. Początkowo wydawało się, że ich relacja to prawdziwe spotkanie pokrewnych dusz. Jednak w miarę jak przyszło im stanąć w obliczu codziennych realiów, a szczególnie gdy trafili do Warszawy bez środków do życia i z małym dzieckiem, czar prysł. Stankar, nie potrafiąc pogodzić się z utratą artystycznej swobody, zaczął obwiniać Tolę za swoje niepowodzenia. Tola natomiast była związana narzuconymi przez społeczeństwo normami, które uniemożliwiały jej odejście. Ich wspólna walka o przetrwanie stała się bolesną lekcją, jak dalece różni się ideał miłości od rzeczywistości obowiązków.