Nie z tego światła

Poetycka twórczość Piotra Fluksa zanurzona jest głęboko w dziedzictwie kultury śródziemnomorskiej, starając się z jednej strony podsumować historię, a z drugiej – skomentować współczesne wydarzenia, nadając im uniwersalne znaczenie poprzez odniesienia do podstawowych opozycji, takich jak dobro i zło, wolność i niewola, tradycja i postęp. W miejsce oceny konkretnych historycznych zjawisk pojawia się pesymistyczna wizja historii z motywem theatrum mundi, przedstawiająca klasyczne podejście a jednocześnie zatroskanie chaosem i dekadencją współczesnej cywilizacji.

Tytuł całego zbioru, wskazujący na zastępowanie ciemności światłem, otwiera zupełnie nowe horyzonty. Na początku te perspektywy są osobiste i subiektywne, dotyczą bowiem refleksji nad przeszłością, bilansu życiowych sukcesów i porażek, skonfrontowanych z mitami dzieciństwa i młodzieńczymi iluzjami idealisty i późniejszymi rozczarowaniami dojrzałości. Następnie przychodzi czas na bardziej obiektywne spojrzenie, zawierające etyczne i eschatologiczne aspekty.

Poezja Fluksa celowo zmierza do bycia raną, w którą wcieramy sól – wywołującą ból, ale i skłaniającą do refleksji.

z posłowia Piotra Michałowskiego