Nasz ostatni dzień

"Nasz ostatni dzień" jest pięknym przypomnieniem tego jak kruche jest nasze życie, tego, że w każdej chwili możemy umrzeć i powinniśmy żyć jego pełnią a każdy dzień traktować jako nasz ostatni, bo nie wiemy kiedy i jak umrzemy. Może w książce jest Prognoza Śmierci, która informuje bohaterów, że to ich dzień ostateczny, aby mogli go jak najlepiej przeżyć, jednak tak naprawdę nie dowiadują się jak konkretnie i o której godzinie zginą. Moim zdaniem jest to takie małe przypomnienie, że śmierć jest nieunikniona, wszędzie na nas czeka i tylko od nas zależy czy będziemy takim Mateo, który będzie się wszystkiego bał (będziemy tak bardzo przerażeni śmiercią, że tak naprawdę nigdy nie będziemy żyli tak naprawdę) czy Rufusem, który woli zaryzykować. Może pod względem fabuły nie jest to jakiś fenomen, ale i tak czytało mi się ją bardzo szybko i mnie wciągnęła, mam też w niej sporo adnotacji. Może nie jest jakaś wybitna, ale cieszę się, że jednak autor nie skupił się na jakimś romansie tylko faktycznie na takim szukaniu sensu istnienia i przemijaniu.
Wątek miłosny jest tam moim zdaniem niepotrzebny to fakt. Czytelnicy też narzekają na nudę, ale czy ich ostatni dzień byłby ciekawszy? Moim zdaniem bohaterowie i tak sporo zrobili w swój dzień ostateczny.
Uważam, że jest warta przeczytania, ale bez nastawienia, że jest to jakiś fenomen tiktoka tylko powieści, która ma przypomnieć nam jak kruche jest nasze życie, jak mało mamy czasu i jak nieistotni jesteśmy dla obcych ludzi, więc nie powinni nas oni paraliżować w codziennym życiu. Mi dała do myślenia.