Molestowane. Historie bezbronnych

4/5
SŁUCHANE W AUDIOBOOKU
Książka ważna i potrzebna, bo oddająca głos ofiarom. Jest ona spisem wywiadów z kobietami, które doświadczyły wykorzystywania seksualnego – gwałtów, molestowania i innych nadużyć. Te wszystkie historie pokazują, że nie mają znaczenia: wiek, ubiór, wykształcenie oraz inne wskaźniki demograficzne czy cechy charakteru. To samo dotyczy także oprawcy – może być to kompletnie obcy człowiek, ale niestety, jak się okazuje, najczęściej jest to najbliższa im osoba. Poszkodowane przeżywały różnego rodzaju traumy i tragedie. Nie należy jednak ich ze sobą porównywać, bo każda inaczej radzi sobie z piętnem odciśniętym na psychice.
Czytając można odnieść wrażenie pewnego rodzaju schematyczności. Owa powtarzalność tyczy się chociażby alkoholizmu lub rodzinnej patologii towarzyszącej krzywdzonemu dziecku. Inny aspekt często mający miejsce w reportażu to obojętność matek na krzywdę oraz ich zatajanie, udawanie, nie przyznawanie się do wiedzy na temat tego, co dzieje się w domu. Przerażająca część dotyczyła dzieci, od tych najmłodszych, kończąc na tych w okresie adolescencji.
Lektura ukazuje jak ogromny wpływ ma dzieciństwo i jego tragedie na życie dorosłej persony. Poruszyło mnie zdanie, które uświadamiało, że takie wydarzenie nigdy nie należy do przeszłości. Ono jest teraźniejszością, towarzyszy na co dzień. Wspomnienie nie opuszcza, lecz żyje w ciele i psychice pokrzywdzonego.
To, co uważam za nieodpowiednie i niestosowne to niektóre pytania zadawane przez dziennikarki. Myślę, że mogły naruszać niektóre zbyt wrażliwe strefy osób uczestniczących w rozmowie. Bywało, że były nie na miejscu i dość niezręczne. Coś, co uznaję za potrzebne i adekwatne to „komentarz psychologa”. Taka analiza mogła pomóc czytelnikowi zrozumieć kontekst i aspekt psychologiczny danych zachowań konkretnych ludzi oraz mechanizmy i schematy, którymi się kierowali.