Mniejsze zło

Po ośmiu miesiącach małżeństwa, zrozumiała, że dla Dana szczęście opierało się na jednej podstawowej potrzebie. Niezależnie od braku pieniędzy, przeciętnego jedzenia czy długich, wymagających dni pracy, Dan pozostawał niewzruszony, pod warunkiem że czuł się kochany. Spojrzała z niechęcią na wnętrze mieszkania, zastanawiając się, jak przetrwa nadchodzące tygodnie, zanim uda im się znaleźć miejsce bardziej odpowiednie do zamieszkania. Absolutnie nie mogła się pogodzić z obecnością tych ohydnych pomarańczowych zasłon i brakiem dywanu, jednak dla Dana mieszkanie to było niczym pałac.