Mnemosyne

Wojciech Wencel, urodzony 16 lutego 1972 roku w Gdańsku, to ceniony poeta, którego dzieła, takie jak "Wiersze" (1995), "Oda na dzień św. Cecylii" (1997) i "De profundis" (2010), zdobyły uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego poezja była tłumaczona na angielski, rosyjski i ukraiński, zyskując międzynarodowy rozgłos. W 2017 roku Wydawnictwo Arcana opublikowało wybór jego najważniejszych wierszy.

Wencel jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. W 2020 roku ukazała się jego biografia Kazimierza Wierzyńskiego pt. "Wierzyński. Sens ponad klęską", a w 2021 roku biografia Jana Lechonia "Lechoń. Rycerz i faun". Obie książki zdobyły Nagrody im. Oskara Haleckiego jako najlepsze książki popularnonaukowe dotyczące historii Polski XX wieku. Trylogię o poetach emigracyjnych zamyka biografia Stanisława Balińskiego "Baliński. Smutny młodzieniec", planowana na rok 2024.

Miejsce szczególne w jego twórczości zajmuje gdańska Matarnia, gdzie mieszka od dziecka. Najnowszy tom poetycki Wencla powstał we współpracy z Instytutem Literatury. W jednym z utworów opisuje jesienny dzień, kiedy to niespodziewanie pojawia się ślepy faun, który porozrzucał jabłka w sieni. Wałęsa się po ogrodzie, przywołując wspomnienia przeszłości, podczas gdy czas zdaje się płynąć nieubłaganie. W melancholijnej atmosferze młodość zarośnięta pokrzywami ustępuje snom i wspomnieniom, a faun gra smutną melodię na flecie pod starą jabłonią.