Miłość i przyjaźń. Klasyka dla dzieci. Jane Austen. Tom 7

"Miłość i przyjaźń" to młodzieńcze opowiadanie autorstwa Jane Austen, datowane na rok 1790. Od jedenastego do osiemnastego roku życia Jane Austen pisała swoje opowiadania w trzech zeszytach. Zeszyty te nadal istnieją - jeden w Bodleian Library; dwa pozostałe w British Museum. Napisana w formie epistolarnej "Miłość i przyjaźń" jest uważana za jedną z opowieści, które napisała dla rozrywki swojej rodziny. Fragmenty, napisane jako listy od bohaterki Laury do Marianne, córki jej przyjaciółki, Isabel, mogły powstać jako nocne lektury młodej Jane w domu Austen.

Już najwcześniejsze utwory Jane Austen wykazują cechy charakterystyczne dla jej dojrzałej twórczości: dowcip, wnikliwe spojrzenie na ludzką głupotę oraz zainteresowanie manierami, moralnością i pieniędzmi. Ale są one również wytworem XVIII wieku, w którym dorastała - mroczne, groteskowe, często zaskakująco sprośne, dalekie od wypolerowanych, lśniących powieści obyczajowych, z których stała się znana.

"Miłość i przyjaźń" jest wyraźnie parodią romantycznych powieści, które Austen czytała w dzieciństwie. W formie przypomina bajkę, jak wszystko inne, z dzikimi zbiegami okoliczności i zwrotami losu, ale Austen jest zdecydowana wyśmiać konwencje romantycznych opowieści, aż do całkowitego niepowodzenia romantycznych omdleń, które zawsze kończą się źle dla bohaterek. W tej historii można dostrzec rozwój ostrego dowcipu Austen i pogardę dla romantycznej wrażliwości, tak charakterystyczną dla jej późniejszych powieści.