Milcząca dusza. Dziennik Elżbiety Leseur

Elżbieta Leseur była oddana dwóm wielkim miłościom swojego życia: Bogu oraz mężowi Feliksowi, który był zagorzałym ateistą. Choć Feliks także darzył Elżbietę uczuciem, nie był w stanie towarzyszyć jej w duchowej sferze życia, która miała dla niej ogromne znaczenie. Zdawał się nie pojmować, jak jego żona, osoba tak inteligentna, mogła wierzyć w coś, co uważał za przesądy, co dodatkowo go irytowało. Zdarzało mu się nawet, wraz z przyjaciółmi, drwić z jej przekonań religijnych.

Mimo to Elżbieta nie zamierzała, aby ich dom stał się miejscem konfliktów. Zamiast wdawać się w spory i próbować nawracać męża, zdecydowała się na milczenie oraz modlitwę za Feliksa. Jej dziennik stanowi zapis duchowej samotności, troski o najbliższych, postępującej choroby, ale również głębokiego spokoju i radości, dzięki którym umacniała się w miłości do Boga i męża.

Po przedwczesnej śmierci Elżbiety, Feliks nadal nie wierzył. Jednakże odkrycie i lektura jej dziennika stały się dla niego momentem przełomowym, prowadząc do radykalnej przemiany w jego życiu. Feliks nawrócił się, a następnie podjął decyzję o wstąpieniu na drogę kapłaństwa.