Między Lwowem a Krakowem. Szkice architektoniczne

W dobie, gdy fotografia i internet dominują w rejestrowaniu rzeczywistości, rysunek architektoniczny zdaje się być sztuką zapomnianą. Niemniej jednak, Janusz Sepioł w swoim dziele stara się pokazać, że proces szkicowania ma niezaprzeczalną wartość, zwłaszcza dla samego twórcy. Rysowanie pozwala na odkrywanie nowego oblicza miejsc, które wydają nam się znajome i oczywiste. Szkice działają jak myśli, które po wypowiedzeniu nabierają innego kształtu. Rysowanie staje się drogą do widzenia, a widzenie — celem rysunku.

Książka Sepioła to oryginalne dzieło, które łączy tekst z autorskimi rysunkami, nie będąc jedynie metaforyczną próbą uchwycenia architektury. Przypomina osobisty dziennik, w którym autor dzieli się wrażeniami z podróży przez miejsca pomiędzy Lwowem a Krakowem. Każdy rozdział nosi nazwę miejscowości, co stanowi wprowadzenie do opowieści o zabytkach oraz postaciach związanych z tymi obszarami. Nie ma tu sztywnych zasad wyboru tematów, a łącznikiem jest wpływ środowiska artystycznego lwowskiej architektury na Galicję.

Sepioł zwraca uwagę na mniej znane, często pomijane struktury, jak drewniane kościoły czy cerkwie, które razem tworzą unikatowy pejzaż kulturowy. Jego praca jest dedykowana kulturze Krakowa, z uwzględnieniem wpływowych architektów migrujących między Krakowem a Lwowem, takich jak Teodor Talowski czy Adolf Szyszko-Bohusz. Nie jest to przewodnik turystyczny ani podręcznik akademicki; to raczej swobodna narracja celebrująca różnorodność stylów i nurtów architektonicznych. Uczy, jak patrzeć na architekturę, będąc zarazem świadectwem zanikającej tradycji ręcznego szkicowania budowli w rozmaitych technikach.

Praca Janusza Sepioła tworzy osobisty i świeży obraz dziedzictwa architektonicznego tej części Europy, pokazując, jak fascynująco różnorodna i bogata jest jej spuścizna. Książka ta, choć utrzymuje charakter gawędziarski, w erudycyjny sposób przyciąga uwagę do zapomnianych skarbów kultury Lwowa i Krakowa.