Miasto zgruzowstałe. Codzienność Warszawy w latach 1954-1955

Jak prezentuje się miasto, które powstaje z gruzów? W jaki sposób kształtuje się codzienność jego obywateli? Jakie dźwięki towarzyszą im w pracy, w domach, na ulicach? Co jedzą, w co się ubierają, jak spędzają czas wolny?

Dziesięć lat po zakończeniu wojny i na progu politycznej odwilży, Warszawa była miejscem zawieszonym pomiędzy przeżyciami minionych czasów i nadzieją odbudowy. W cieniu formalnego optymizmu, mieszkańcy pragnęli wolności, której nie mogła im zapewnić żadna decyzja ówczesnych władz. Sylwia Chutnik ukazuje, że mimo powszechnego przekonania, niewiele wiemy o rzeczywistości tamtych dni.

W swojej książce autorka rozdziela temat na cztery części. Na początku analizuje przestrzeń miejską oraz architekturę, z naciskiem na ikoniczne projekty socrealizmu. Następnie przygląda się, jak miasto odbierane było przez zmysły – obejmuje to smaki, zapachy, dźwięki i codzienny gwar. Kolejną kwestią są obrazy ciała i płci w sztuce oraz ikonografii tamtego czasu, a na końcu skupia się na specyficznych grupach mieszkańców, ich codziennych zwyczajach, subkulturach i obecności w życiu publicznym.

Sylwia Chutnik, poprzez literacką inpirację Leopolda Tyrmanda – twórcy „Złego” i „Dziennika 1954” – oraz analizę prasy, przepisów prawnych, plakatów, fotografii, filmów, przemówień polityków i piosenek, rekonstruuje codzienną rzeczywistość Warszawy w jednym z najbardziej fascynujących rozdziałów jej historii.