Meduzy nie mają uszu

Oto książka, która zdobyła uznanie wśród literackiego świata, będąc nominowaną do prestiżowej Nagrody Goncourtów za najlepszy debiut w 2022 roku. Polecana przez takie tytuły jak "Le Figaro" i "The Times", powieść ta łączy w sobie humor, bogatą wyobraźnię oraz niezwykłą wrażliwość. Zabiera nas w fascynującą podróż do świata osób Głuchych, co czyni ją jeszcze bardziej autentyczną dzięki doświadczeniom autorki, która sama jest osobą niedosłyszącą.

W książce znajdziemy refleksję nad tym, że najistotniejsze aspekty życia mają swój własny głos, a kluczem jest nauczenie się słuchania sercem. Główna bohaterka, 25-letnia Louise, zmaga się z utratą słuchu. Choć jej prawe ucho wciąż odbiera pewne dźwięki, lewe już zamilkło. Żyjąc w tym stanie wybiórczej słyszalności, staje przed trudnym wyborem – wszczepienie implantu, które pozbawi ją naturalnego słyszenia, a co za tym idzie, niesie ze sobą utratę niuansów, takich jak ironia czy dźwięk głosu matki.

Anne Fadiman opisuje tę powieść jako nieoczekiwaną eksplorację dźwięków – od charczenia wiatraków przez pisk tenisówek, aż po trąbienie samochodów i warkot motocykli. Nell Freudenberger zwraca uwagę na pytanie, jak implant ślimakowy wpłynie na percepcję świata przez młodą kobietę, która w codzienności balansuje między pracą, miłością i własną bujną wyobraźnią. Z kolei Andrew Lelanda podkreśla geniusz narracyjny książki, w której bohaterka porusza się w złożonym, czasem bolesnym, a innym razem zabawnym czy wręcz halucynacyjnym uniwersum językowym, które powstaje w miarę pogłębiania się problemów ze słuchem.