Lotos

Oliver to kandydat na nowego książkowego męża dla wszystkich dziewczyn, które wolą słodziaków od łobuziaków 😉
Wyobraźcie sobie osobę, która kocha czysto, mówi to, co czuje i nie zna manipulacji ani gierek - to jest właśnie Oliver.

Dorastał w odosobnieniu, całe swoje dzieciństwo i młodość spędził pod ziemią, ucząc się życia… z książek.
Nie zna społecznych masek, nie gra w gierki. Jest szczery w swoich uczuciach - i przez to taki rozbrajający.
Skradł moje serce (ale zapewne nie tylko to jedno).
Jego postać skłania do refleksji nad tym, jaki świat byłby piękniejszy, gdybyśmy wszyscy odważyli się być sobą - tak naprawdę. Szczerzy z samymi sobą i ze sobą nawzajem.

Główna bohaterka? Cóż... to już nieco inna historia.
Jej zachowanie może irytować – wysyłała sprzeczne sygnały, przez co ta relacja przypomina zabawę w kotka i myszkę. Ale z drugiej strony jej postawa jest zrozumiała, dobrze wytłumaczona. Ona sama zdaje sobie sprawę z tego, że miesza Oliverowi w głowie, a jednocześnie boi się i rozumiem jej wewnętrzną walkę.

Można by przyczepić się do nierealności - może Oliver aż za dobrze radzi sobie po tym, co przeszedł, bez psychoterapii po 22 latach prania mózgu i niewoli, a wątek technologicznego szoku mógłby być mocniej rozwinięty. Jednak ja osobiście przymykam na to oko. Dla mnie w historiach miłosnych najważniejsze są emocje bohaterów, ich zmagania wewnętrzne. Dla mnie historia nie musi być hiperrealistyczna - ma mnie przenieść w inny świat. Dlatego przymykam też oko na relację z szopem praczem, która dla mnie dodaje całości baśniowego uroku 🦝
Jeśli ktoś jest wyczulony na takie odrealnienia - ostrzegam, bo znajdzie się parę takich szczegółów.

Pomysł z tytułem to dla mnie mistrzostwo. Symbolika "lotosu" poruszyła mnie.
To trochę głupie, ale historia Olivera przywodzi mi na myśl... Tarzana. W zupełnie nowoczesnej, emocjonalnej wersji. Nie wiem czy ktokolwiek miałby podobne odczucia, ale mi jakoś tak się skojarzyło 🤷‍♀️

Jeśli ktoś lubi historie o leczeniu ran, zbliżaniu się powoli, z dużą dozą czułości i nietypowego bohatera - polecam sięgnąć po "Lotos".
A jeśli ktoś jest już po lekturze i spodobała mu się na tyle, że szuka czegoś w podobnym klimacie to polecam książkę Mii Sheridan "Bez złudzeń" – historie męskich bohaterów w obu tych historiach są dość podobne.