Tam, gdzie nie sięga już cień

Najdłuższy cień rzucają ci, których kochaliśmy najmocniej. To nie jest książka, obok której można przejść obojętnie. Znajdujemy w niej niezwykle realistyczne dialogi, doskonale skonstruowane postaci, zaskakującą fabułę i intensywne emocje. To wnikliwe studium skomplikowanych relacji emocjonalnych.

Inka, młoda graficzka, pracująca w galerii sztuki w Warszawie, otrzymuje telegram od swojej dawno niewidzianej ciotki Berty, która jest śmiertelnie chora i pragnie się pożegnać, a także omówić coś istotnego. Inka jedzie więc do Jantarni, nadmorskiego miasteczka, gdzie spędziła dzieciństwo. Tam jednak nie czeka na nią niczyja otwarta dłoń, a raczej chłód i wrogość ze strony innych. Dlaczego tak się dzieje? Co wydarzyło się kiedyś, co powoduje, że kuzynka Berty jest w stanie splunąć jej w twarz? Czemu Inka od lat ignoruje telefony swojego przybranego brata Zbyszka i unika rodzinnych stron? Dlaczego dawni przyjaciele nie odnaleźli szczęścia, są samotni lub tkwią w nieudanych relacjach?

Hanna Kowalewska przedstawia przejmującą opowieść o rodzinnych sekretach, nieoczekiwanych miłościach, wybaczaniu i trwałej pamięci. To historia o odnowie, magicznej mocy bursztynu, listach do Boga pisanych na piasku, sile ognia i ludzkich więzach.

Wyraziste postaci, ich tajemnice i intensywne pasje, które wymykają się chłodnej kalkulacji, tworzą wnikliwy obraz pokolenia związków w stylu light, które nie umie prawdziwie kochać, ale nie przestaje tęsknić i szukać miłości. Mimo podejmowania trudnych tematów związanych z miłością, pasją, śmiercią, utratą i odrzuceniem, książka tryska ciepłem i humorem.