Święto ognia

Deszcz uderza o szybę, a tata z zamkniętymi oczami tańczy, kiwając głową i unosząc ręce. Jego obecność przywołuje ukojenie, które pozwala mi zasnąć, by o poranku obudzić się gotową na nowe wyzwania, które dzielę z nim. Łucja znajduje ukojenie w balecie, wierząc, że sztuka staje się jej tarczą, chroniącą przed bolesnymi wspomnieniami. Nastka z kolei z niezwykłą uwagą przygląda się światu zza okna, czasem wydaje się, że przenika życie tych, których obserwuje. Ich ojciec z kolei poszukuje miejsc, które wypełniają go uczuciem życia i autentyczności. Każde z nich ma swój własny sposób mierzenia się z przeszłością. Palą urodzinowe kartki w samotności i czasem sięgają wzrokiem tak daleko, że lepiej nie patrzeć. Pasja, choć potrafi przynieść ocalenie, może stać się także źródłem destrukcji. "Święto ognia" to osobista opowieść o przekraczaniu granic, które niosą za sobą wysoką cenę, o pragnieniu pełni życia i mierzeniu się z niemożliwym.