Po co człowiekowi czas

Czas bywa przez nas traktowany jak zestaw kluczy - raz go odnajdujemy, a raz gubimy. Bywa oszczędzany i marnowany na równi z pieniędzmi, a jego natura jest pełna sprzeczności. Może nas śledzić, wymykać się, pełzać, lub z zawrotną prędkością przemykać obok. Czas może płynąć wolno albo stanąć w miejscu - możemy mieć go pod dostatkiem lub cierpieć na jego brak, a on sam zawsze wywiera na nas określony nacisk. Mija nam dzieciństwo, a terminy wciąż nas ponaglają. Trudno jest mówić o czasie w sposób czysto dosłowny, bez używania metafor, ponieważ jest on nieodłącznie związany z jego zarządzaniem lub stratą. W tej książce, której autor był finalistą prestiżowego konkursu literackiego w Stanach Zjednoczonych, wyruszamy w osobistą podróż, by zrozumieć nasze postrzeganie czasu. W towarzystwie naukowców odwiedzamy teoretycznie najdokładniejszy zegar świata, by dowiedzieć się, że to, co uważamy za „teraz”, miało miejsce ułamek sekundy wcześniej. Po drodze odkrywamy istnienie dwudziestej piątej godziny dnia, udajemy się do Arktyki, by zatracić poczucie czasu, oraz wchodzimy do laboratorium neurobiologicznego, gdzie na chwilę udaje się odwrócić bieg czasu.