Pamiętajcie, że byłem przeciw. Reportaże sądowe

W przedmowie Cezary Łazarewicz zaznacza wyzwanie stojące przed reporterem w dążeniu do obiektywizmu, które dla Barbary Seidler nie zawsze było łatwe do osiągnięcia. W jej książce prawo i sprawiedliwość ukazane poprzez pryzmat paragrafów ustępują miejsca ludziom, których historie autorka umiejętnie przedstawia. Każda opisana sprawa, od dramatycznych procesów o miedzę, poprzez tragiczne wydarzenia na wiejskich zabawach, po osobiste dramaty w ciasnych kwaterunkowych mieszkaniach, odsłania skomplikowane realia PRL-u. Te opowieści, choć mogą zainteresować fanów literatury kryminalnej, stanowią także cenną dokumentację czasów, w których były osadzone.

Barbara Seidler w swoich tekstach stara się uchwycić nie tylko wydarzenia, ale także mechanizmy władzy, dynamikę przyspieszającego czasu oraz zawiłości ludzkiej natury. Jej pragnienie, aby wszystkie te elementy znalazły odzwierciedlenie w słowie pisanym, przyniosło efekt w postaci dzieła, które oddaje ducha epoki w sposób unikalny i nieprzemijający.