Opierzona rewolucja

Jednym z wczesnych dzieł Melchiora Wańkowicza jest reportaż dokumentujący jego tygodniowy pobyt w ZSRR. Autor przygląda się radzieckiej Rosji z perspektywy przychylnego obserwatora, choć zachowuje pewien dystans emocjonalny, unikając zbędnego entuzjazmu. Pierwotnie książka została wydana w 1934 roku przez Towarzystwo Wydawnicze Rój. Należy wspomnieć, że powojenne edycje z lat 1974 i 1979, które wydano wspólnie ze „Szczenięcymi latami” w tomie zatytułowanym „Czerwień i amarant,” zawierały zredagowaną i poddaną cenzurze wersję tekstu.

Wańkowicz był obdarzony niezwykłą umiejętnością obserwacji oraz talentem do nawiązywania kontaktów międzyludzkich. Jego ogromna ciekawość względem innych ludzi oraz serdeczność wobec nich stanowią kluczowe elementy jego stylu pisarskiego. Te cechy są wyraźnie obecne w reportażu, a zarazem charakteryzują całą jego twórczość, nadając jej wyjątkowy, ponadczasowy charakter.