Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet

Dla wielu Europejczyków Japonia jawi się jako kraina, gdzie eleganckie kobiety w kimonach zasłaniają twarze wachlarzami, a mężczyźni z poświęceniem tworzą niezawodne auta i elektronikę. Jednakże tamtejsze kobiety mają całkiem odmienne spojrzenie na swoją ojczyznę. Ich codzienność to rzeczywistość pełna ukrytych napięć i sprzeczności, gdzie tradycja i modernizm tworzą sieć sztywnych ról społecznych, norm i obyczajów, z którymi niewiele z nich potrafi się uporać.

Kobiety, które odchodzą od norm społecznych, nazywane są na różne sposoby: od „przegranych psów” przez „kobiety-kamienie” po „świąteczne ciasta”. Jeszcze niedawno wielu rodziców marzyło o tym, by ich córki były wychowywane w cieplarnianych warunkach, przechodząc od rodzicielskiego domu prosto do domu męża. Kobiety pracujące ponad siły w przędzalniach były uważane za prawdziwe kwiaty narodu. Żeńska drużyna siatkarska była opiewana jako kwiat igrzysk, a biurowe pracowniczki często określano mianem „biurowych kwiatów”, przypominających ikebanę, ozdabiającą lobby korporacji. Traktowano je jak sezonowe dekoracje, które można udostępnić, gdy nadejdzie czas na zmiany.

Karolina Bednarz krytycznie, lecz z empatią, analizuje sytuację w Japonii, ukazując codzienne trudności, z jakimi mierzą się japońskie kobiety. Jednocześnie podkreśla determinację i siłę, jakie pozwalają im coraz śmielej wypowiadać się na temat swoich problemów i stawiać zdecydowany opór wobec utrwalonych norm.