Jak wyszliśmy na ludzi. Dlaczego potrzebujemy siebie nawzajem i co sprawia nam przyjemność

Książka Williama von Hippela stanowi fascynujące spojrzenie na to, jak nasze odległe korzenie wciąż wpływają na nasze nawyki i życie w obecnych czasach. Kiedy nasi przodkowie opuścili ochronne objęcia lasów deszczowych na rzecz nieprzewidywalnej sawanny, zdani byli na łaskę natury. W obliczu licznych zagrożeń, z którymi nie mogli się równać pod względem fizycznym, odkryli, że siła tkwi w współpracy społecznej. To rozwiązanie zapoczątkowało niezwykły rozwój naszego gatunku.

Czy człowieka cechuje wrodzona dobroć i chęć do współpracy, czy może działamy pod dyktatem konkurencji, próbując wspiąć się na wyżyny społecznej hierarchii? A co leży u podstaw romantycznych porywów – praktyczny rozsądek czy ulotna chemia między ludźmi? Zaduma von Hippela nad możliwymi źródłami społecznych lęków pokoleń X, Y i Z sugeruje ich prapoczątki na sawannie.

Dzięki zastosowaniu psychologii ewolucyjnej książka odsłania w zaskakujący sposób, jak wiele naszych dzisiejszych zachowań ma korzenie w dawnych czasach. To dzięki ewolucyjnej bombie, jaką była babcia, rodzina mogła się rozrosnąć – nie wspominając o jej roli w strategiach przetrwania. A cicha satysfakcja z niepowodzeń rywali przypomina nam, że spadki w hierarchii zwiększały szanse przetrwania.

Poszukiwanie szczęścia, miłości i dobrobytu to nie nowe dylematy, ale nasze genetyczne dziedzictwo. William von Hippel łączy antropologię, biologię, historię i psychologię ewolucyjną, by rzucić nowe światło na ludzką naturę. Dowiadujemy się, jak wydarzenia z naszej przeszłości kształtują współczesne zachowania, zyskując wiedzę, która może poprawić jakość naszego życia i uchronić nas przed współczesnymi niebezpieczeństwami.