Imperium burz. Szklany tron. Tom 5

Uwielbiam całą serię "Szklanego tronu" Mój dziadek niedawno sprezentował mi "Imperium burz", kolejną cześć mojej ulubionej sagi! Dziękuje mu za ten prezent, ponieważ to była rewelacyjna opowieść, pragnę podzielić się z wami moją opinią na jej temat. Jest powód dla którego książki Sarah J. Maas za każdym razem stają się moimi ulubionymi: dotykają mnie, wywołując wiele emocji, czasami jest to wręcz nie do zniesienia w połaczeniu z burzami hormonów, które miewam co miesiąc;-) Ta najnowsza część serii "Szklany tron" porwała mnie równie mocno, jeśli nie bardziej niż jej poprzedniczki - dlaczego? Już spieszę z odpowiedzią!

Struktury relacji pomiędzy bohaterami pogłębiają się - powstają nowe sojusze, nowe związki, nowe konstelacje dla ich przyjaźni. W ich obrębie żaden z bohaterów nie stoi w miejscu, rozwój jest widoczny w każdej postaci i każdy wątek, nawet ten poboczny, wart był przeczytania. Każda z głównych postaci stała się już tak bliska memu sercu, że cierpiałam, miałam nadzieję, gorączkowałam się śledząc ich przygody na kartach powieści.

Niemniej jednak, Aelin, ze wszystkimi swoimi dziwactwami, arogancją i skrytością, zawsze będzie miała specjalne miejsce w moim sercu, pokochałam tę bohaterkę od samego początku! Z jednej strony brutalna wojowniczka i morderczyni, z drugiej gotowa do wielu poświęceń, by chronić nie tylko swoich przyjaciół, ale także swój kraj i naród. Ta dwuznaczność była najbardziej ekscytującą rzeczą w niej od samego początku i po raz kolejny ewoluuje, ukazując jej skrajną i pełną sprzeczności osobowość!

Poza tym Manon rzeczywiście stała się jedną z najciekawszych postaci. Jej przemiana została zapowiedziana w "Królowej Cieni", a Maas, według mnie, uczyniła ją całkowicie realistyczną. Tam, gdzie Manon zrobiła duży krok w stronę "jasnej" strony siebie, Dorian stał się mroczniejszy, co miejscami mnie zszokowało.

Budowanie świata staje się coraz bardziej wiarygodne, wątki narracyjne łączą się w jedną spójną całość. Po raz kolejny staje się jasne, że wszystkie opowiadania Maas - nawet nowelki - mają swoje unikalne znaczenie dla większej całości. Niewątpliwie w ostatnim tomie autor stworzy z tego mistrzowską interakcję. Ze względu na liczne punkty kulminacyjne i zwrotne, napięcie było jak zawsze wyczuwalne i z łatwością przenoszone przez prawie 700 stron. Maas doprowadziła do perfekcji zwroty akcji. Absolutną kulminacją, momentem szokującym i niedoścignionym w geniuszu i brutalności było zakończenie tego tomu. Poważnie płakałam całkowicie przez ostatnie sześćdziesiąt stron, tak bardzo mnie to wszystko pochłonęło. Poza wszystkimi emocjami, historia ta skłania również do refleksji: co może znieść człowiek? Czy wojna jest kiedykolwiek uzasadniona? Jakie są konsekwencje wojny? Ile powinna i musi być warta wolność, przyjaźń i pokój? "Imperium burz" nie oferuje odpowiedzi na te pytania, ale pokazuje walkę bohaterów, aby zrobić to, co właściwe i wyjaśnić te pytania dla siebie.

Dzięki super przyjemnemu w odbiorze stylowi pisania Sarah J. Maas, bardzo szybko ponownie znalazłam się w tej historii i to w samym jej centrum, mocno zżyta z bohaterami za sprawą ich wcześniejszych przygód. W dodatku w piątym tomie napięcie pojawiło się szybciej niż w pozostałych i trwało prawie przez całą książkę. Chciałam tylko czytać dalej, a grubość książki naprawdę w niczym nie przeszkadza, wrecz przeciwnie: mało i mało, gdy strony uciekają pod palcami! Moim zdaniem fabuła jest już po prostu nieporównywalna z tą z tomu pierwszego, a jednak ma się wrażenie, że Sarah J. Maas dokładnie tak to wszystko zaplanowała. Historia jest tak złożona i dobrze rozwinięta, że musi być również przyjemna w czytaniu. W dodatku niektóre zwroty akcji naprawdę mnie zszokowały. Zgodnie z oczekiwaniami, świetny piąty tom epickiej serii. W końcu wszyscy bohaterowie spotykają się, a historia zmierza ku ekscytującemu finałowi. Jestem już bardzo podekscytowana kolejnymi dwoma tomami. Mogę polecić te książki każdemu!

Seria "Szklany tron" Sarah J. Maas od lat zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, więc byłam bardzo podekscytowana czytając ten długo oczekiwany przeze mnie tom. Nie zawiodłam się! Naprawdę trudno mi ubrać w słowa moje odczucia podczas czytania tej powieści.... Podobnie jak w przypadku poprzednich tomów, od początku byłam całkowicie zanurzona w tej historii i praktycznie czytałam ją przez cały dzień. Rzadko mi się zdarza, by książka licząca ponad 500 stron nie wlokła się w którymś momencie lub wręcz nudziła na jakimś etapie. Sarah J. Maas zabiera Cię na emocjonalną przejażdżkę rollercoasterem i opisuje każdą scenę tak żywo i poruszająco, że zapominasz o wszystkim dookoła.
Po walce z królem Adarlanu, Aelin Galathynius wyrusza do swojej ojczyzny Terrasen, by w końcu objąć tron. Ale zanim jej królestwo zaakceptuje ją jako królową, Aelin i jej przyjaciele muszą pokonać Erawana, który jest na dobrej drodze do podbicia całej Erilei. W miarę jak demony posuwają się naprzód, zawierane są nowe sojusze i ujawniane są długo skrywane tajemnice. I jest jeszcze królowa Maeve, która ma więcej niż jeden rachunek do wyrównania z Aelin...

W przeciwieństwie do pierwszych czterech części, tym razem jest kilka wyraźnych scen seksu, a niektóre rozdziały są niezwykle krwawe i brutalne. Zanim to jednak nastąpi, pojawia się wiele zaskakujących odkryć - w zasadzie dopiero w "Imperium burz" staje się jasne, jak doskonale skonstruowana jest fabuła całej serii. Aż trudno uwierzyć, że seria początkowo planowana była jako trylogia. W tym tomie jest też jeszcze więcej różnych fabuł niż poprzednio, ale są one sprytnie przeplatane i mistrzowsko łączone na końcu.

Przez lata towarzyszyłam bohaterom i bohaterkom tej sagi w ich przygodach, ale Aelin zawsze będzie zajmować szczególne miejsce w moim sercu. Sarah J. Maas stworzyła w niej niesamowicie wielowarstwową, wielowymiarową bohaterkę, której słabosci i siła na przemian inspirują i wzruszają. Przez pięć tomów towarzyszyłam Aelin w jej wzlotach i upadkach, cierpiałam, śmiałam się i drżałam razem z nią o jutro.... W końcu wszystko, przez co przeszła, uczyniło ją silniejszą i bardziej zdeterminowaną.

Wniosek:
Wspaniały piąty tom jednej z moich absolutnie ulubionych serii! Polecam, rewelacja! 5/5

Uwielbiam całą serię "Szklanego tronu" Mój dziadek niedawno sprezentował mi "Imperium burz", kolejną cześć mojej ulubionej sagi! Dziękuje mu za ten prezent, ponieważ to była rewelacyjna opowieść, pragnę podzielić się z wami moją opinią na jej temat. Jest powód dla którego książki Sarah J. Maas za każdym razem stają się moimi ulubionymi: dotykają mnie, wywołując wiele emocji, czasami jest to wręcz nie do zniesienia w połaczeniu z burzami hormonów, które miewam co miesiąc;-) Ta najnowsza część serii "Szklany tron" porwała mnie równie mocno, jeśli nie bardziej niż jej poprzedniczki - dlaczego? Już spieszę z odpowiedzią!

Struktury relacji pomiędzy bohaterami pogłębiają się - powstają nowe sojusze, nowe związki, nowe konstelacje dla ich przyjaźni. W ich obrębie żaden z bohaterów nie stoi w miejscu, rozwój jest widoczny w każdej postaci i każdy wątek, nawet ten poboczny, wart był przeczytania. Każda z głównych postaci stała się już tak bliska memu sercu, że cierpiałam, miałam nadzieję, gorączkowałam się śledząc ich przygody na kartach powieści.

Niemniej jednak, Aelin, ze wszystkimi swoimi dziwactwami, arogancją i skrytością, zawsze będzie miała specjalne miejsce w moim sercu, pokochałam tę bohaterkę od samego początku! Z jednej strony brutalna wojowniczka i morderczyni, z drugiej gotowa do wielu poświęceń, by chronić nie tylko swoich przyjaciół, ale także swój kraj i naród. Ta dwuznaczność była najbardziej ekscytującą rzeczą w niej od samego początku i po raz kolejny ewoluuje, ukazując jej skrajną i pełną sprzeczności osobowość!

Poza tym Manon rzeczywiście stała się jedną z najciekawszych postaci. Jej przemiana została zapowiedziana w "Królowej Cieni", a Maas, według mnie, uczyniła ją całkowicie realistyczną. Tam, gdzie Manon zrobiła duży krok w stronę "jasnej" strony siebie, Dorian stał się mroczniejszy, co miejscami mnie zszokowało.

Budowanie świata staje się coraz bardziej wiarygodne, wątki narracyjne łączą się w jedną spójną całość. Po raz kolejny staje się jasne, że wszystkie opowiadania Maas - nawet nowelki - mają swoje unikalne znaczenie dla większej całości. Niewątpliwie w ostatnim tomie autor stworzy z tego mistrzowską interakcję. Ze względu na liczne punkty kulminacyjne i zwrotne, napięcie było jak zawsze wyczuwalne i z łatwością przenoszone przez prawie 700 stron. Maas doprowadziła do perfekcji zwroty akcji. Absolutną kulminacją, momentem szokującym i niedoścignionym w geniuszu i brutalności było zakończenie tego tomu. Poważnie płakałam całkowicie przez ostatnie sześćdziesiąt stron, tak bardzo mnie to wszystko pochłonęło. Poza wszystkimi emocjami, historia ta skłania również do refleksji: co może znieść człowiek? Czy wojna jest kiedykolwiek uzasadniona? Jakie są konsekwencje wojny? Ile powinna i musi być warta wolność, przyjaźń i pokój? "Imperium burz" nie oferuje odpowiedzi na te pytania, ale pokazuje walkę bohaterów, aby zrobić to, co właściwe i wyjaśnić te pytania dla siebie.

Dzięki super przyjemnemu w odbiorze stylowi pisania Sarah J. Maas, bardzo szybko ponownie znalazłam się w tej historii i to w samym jej centrum, mocno zżyta z bohaterami za sprawą ich wcześniejszych przygód. W dodatku w piątym tomie napięcie pojawiło się szybciej niż w pozostałych i trwało prawie przez całą książkę. Chciałam tylko czytać dalej, a grubość książki naprawdę w niczym nie przeszkadza, wrecz przeciwnie: mało i mało, gdy strony uciekają pod palcami! Moim zdaniem fabuła jest już po prostu nieporównywalna z tą z tomu pierwszego, a jednak ma się wrażenie, że Sarah J. Maas dokładnie tak to wszystko zaplanowała. Historia jest tak złożona i dobrze rozwinięta, że musi być również przyjemna w czytaniu. W dodatku niektóre zwroty akcji naprawdę mnie zszokowały. Zgodnie z oczekiwaniami, świetny piąty tom epickiej serii. W końcu wszyscy bohaterowie spotykają się, a historia zmierza ku ekscytującemu finałowi. Jestem już bardzo podekscytowana kolejnymi dwoma tomami. Mogę polecić te książki każdemu!

Seria "Szklany tron" Sarah J. Maas od lat zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, więc byłam bardzo podekscytowana czytając ten długo oczekiwany przeze mnie tom. Nie zawiodłam się! Naprawdę trudno mi ubrać w słowa moje odczucia podczas czytania tej powieści.... Podobnie jak w przypadku poprzednich tomów, od początku byłam całkowicie zanurzona w tej historii i praktycznie czytałam ją przez cały dzień. Rzadko mi się zdarza, by książka licząca ponad 500 stron nie wlokła się w którymś momencie lub wręcz nudziła na jakimś etapie. Sarah J. Maas zabiera Cię na emocjonalną przejażdżkę rollercoasterem i opisuje każdą scenę tak żywo i poruszająco, że zapominasz o wszystkim dookoła.
Po walce z królem Adarlanu, Aelin Galathynius wyrusza do swojej ojczyzny Terrasen, by w końcu objąć tron. Ale zanim jej królestwo zaakceptuje ją jako królową, Aelin i jej przyjaciele muszą pokonać Erawana, który jest na dobrej drodze do podbicia całej Erilei. W miarę jak demony posuwają się naprzód, zawierane są nowe sojusze i ujawniane są długo skrywane tajemnice. I jest jeszcze królowa Maeve, która ma więcej niż jeden rachunek do wyrównania z Aelin...

W przeciwieństwie do pierwszych czterech części, tym razem jest kilka wyraźnych scen seksu, a niektóre rozdziały są niezwykle krwawe i brutalne. Zanim to jednak nastąpi, pojawia się wiele zaskakujących odkryć - w zasadzie dopiero w "Imperium burz" staje się jasne, jak doskonale skonstruowana jest fabuła całej serii. Aż trudno uwierzyć, że seria początkowo planowana była jako trylogia. W tym tomie jest też jeszcze więcej różnych fabuł niż poprzednio, ale są one sprytnie przeplatane i mistrzowsko łączone na końcu.

Przez lata towarzyszyłam bohaterom i bohaterkom tej sagi w ich przygodach, ale Aelin zawsze będzie zajmować szczególne miejsce w moim sercu. Sarah J. Maas stworzyła w niej niesamowicie wielowarstwową, wielowymiarową bohaterkę, której słabosci i siła na przemian inspirują i wzruszają. Przez pięć tomów towarzyszyłam Aelin w jej wzlotach i upadkach, cierpiałam, śmiałam się i drżałam razem z nią o jutro.... W końcu wszystko, przez co przeszła, uczyniło ją silniejszą i bardziej zdeterminowaną.

Wniosek:
Wspaniały piąty tom jednej z moich absolutnie ulubionych serii! Polecam, rewelacja! 5/5