Fryderyk II 1194-1250

Fryderyk II to fascynująca postać, której panowanie rozciągało się na obszary zarówno świata chrześcijańskiego, jak i muzułmańskiego. Jako ostatni przedstawiciel rodu Hohenstaufów, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a także król Sycylii i Jerozolimy, Fryderyk II wyróżniał się niezwykłą energią i różnorodnymi talentami. W jego czasach, konflikt między cesarzem a papieżem osiągnął nowy poziom intensywności, a sam Fryderyk trzykrotnie został ekskomunikowany przez Kościół. Mimo to, był niezłomnym władcą absolutnym, którego władza obejmowała znaczną część terytorium dzisiejszych Niemiec, Włoch oraz Ziemi Świętej.

Jego postać była pełna sprzeczności; z jednej strony, znany był z wyrafinowanego gustu i hedonistycznego stylu życia, z drugiej zaś wyróżniał się szerokimi zainteresowaniami intelektualnymi. Na dworze sycylijskim Fryderyka znajdowali schronienie uczeni wszystkich wyznań: chrześcijańscy, żydowscy oraz muzułmańscy. Ważnym wydarzeniem tamtych czasów było założenie przez niego Uniwersytetu Neapolitańskiego w 1224 roku. Fryderyk II był nie tylko władcą, ale również wielkim mecenasem sztuki i nauki, co uczyniło jego dwór centrum intelektualnego świata.