Dzwonnik z Notre Dame

Nostalgiczny powrót do historii z dzieciństwa.... czas start! Tego lata postanowiłam odbyć sentymentalne wycieczki do moich ulubionych bajek z dzieciństwa, uznałam ze na świecie dzieje się dziś tak złe, że tylko bajki mogą uratować moją psychikę ?  
 
Książka jest dość brutalna, więc może niekoniecznie nadaje się dla niewinnych, najmłodszych latorośli, ale odbiorca z każdej grupy wiekowej jest w stanie coś z niej wynieść. "Dzwonnik z Notre Dame" to opowieść o dyskryminacji na tle etnicznym, o różnych odcieniach piękna i o trójkącie miłosnym, z którego da się wybrnąć z honorem. Brzmi jak wciągająca opowieść? No peeeewnie, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że tłem dla tej historii jest niezwykła Katedra Notre Dame w Paryżu, kilka lat temu ogarnięta ogniem, a dziś będąca na etapie renowacji. Po przeczytaniu Dzwonnika z Notre Dame mam w sobie ogromną potrzebę tam pojechać!?  
 
Wydanie obfituje w przepiękne, szczegółowe ilustracje, które niesamowicie cieszą oko i nad którymi warto się pochylić, dłużej zatrzymać, aby w pełni docenić piękno tej historii ?  
 
Polecam małym i dużym czytelnikom!  

Napisałem tę recenzję, ponieważ.... cieszyłem się tą książką, tylko tyle i aż tyle! Nie widziałem filmu Disneya.... ale może to lepiej? Czas, kiedy bajki były ekranizowane jak sądzę minął, dziś widzowie pragną emocji, kino ma dawać rozrywkę, czasy nieco się zmieniły, bo kiedy do Kin wchodzi Dzwonnik z Notre Dame czy Pocahontas wówczas kina szturmowali młodzi i starzy, Ci drudzy częściej zasłaniając się towarzystwem swoich pociech ?  
 
Czy książka jest dobra? Przede wszystkim jest niezwykle wartościowa, wzruszająca, momentami bolesna. Tytułowy Dzwonnik to postać żyjąca w cieniu wielkiej katedry, bowiem jego wygląd stanowi dla innych obrazę ich dobrego smaku. Obserwujemy na kartach książki, jak nasz bohater zmaga się z licznymi przykrościami, jakich doświadcza za sprawa odrzucenia, a sama historia niesie za sobą przesłanie, że nie warto oceniać innych przez pryzmat wyglądu, to to co najcenniejsze ukryte jest w sercu!  
 
Czy warto? Pewnie, że tak, smak dzieciństwa wraca, gdy czyta się Dzwonnika z Notre Dame, zwłaszcza, że jako dziecko byłem w Paryżu i widziałem to cudo gotyckiej architektury!