61 godzin

Reacher ma talent do znajdowania się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. W zasadzie na tym opiera się cała seria Lee Childa. W "61 godzin" Reacher wsiadł do autobusu turystycznego, który przewozi grupę seniorów przez Dakotę Południową w bardzo zimną i śnieżną noc. Autobus wpada w poślizg i rozwala się - pasażerom nagle grozi zamarznięcie, szczególnie Reacherowi, który nie posiada ciepłej odzieży niezbędnej do przetrwania w takim otoczeniu. Na ratunek przybywa policja z pobliskiego miasteczka Bolton. Reacher nie może nie zauważyć pewnych szczegółów, które mówią mu, że w Bolton nie wszystko jest w porządku. Reacher nie lubi, gdy coś jest nie w porządku.

Okazuje się, że Bolton w Dakocie Południowej jest miastem z więzieniem. Zarabia ono na wszystkich gościach i prawnikach, którzy odwiedzają zakład karny. Jednak tuż za miastem znajduje się ogromny gang motocyklistów, który z pewnością handluje metą, ale policja nie może znaleźć powodu, aby wydać nakaz zbadania terenu - motocykliści przesiadują w opuszczonej amerykańskiej bazie wojskowej i nigdy nie łamią żadnych lokalnych przepisów. Jest jednak oczywiste, że motocykliści są zaangażowani w działalność przestępczą. Rzeczywiście, są oni powiązani z osławionym meksykańskim lordem narkotykowym o imieniu Platon.

W Bolton jest pewna odważna starsza pani o nazwisku Jane Salter, która jest gotowa zeznać, że widziała, jak w mieście dochodziło do transakcji narkotykowej. Jej zeznania byłyby niezwykle ważne - dałyby policji uzasadnienie dla zatrzymania motocyklistów. W Boltonie doszło do kilku morderstw, więc Salter otrzymuje 24-godzinną ochronę policyjną. Jest jednak pewien haczyk - w umowie, na mocy której Bolton otrzymał zakład karny, zapisano, że w razie ucieczki skazańca cała policja musi przyjść z pomocą więzieniu. Oczywiście, to pozostawiłoby panią Salter bez ochrony - całe szczęście, że Reacher nie należy do miejscowej policji :D

Dochodzi do kilku morderstw, a Reacher zaczyna się zastanawiać, czy w policji w Boltonie nie grasuje przestępca. Albo co z tym kierowcą autobusu, który "wygodnie" stracił kontrolę nad swoim autobusem tuż za Bolton. Jest mnóstwo podejrzanych i Reacher postara się to uporządkować.

"61 godzin" myślę, że jest nieco inną od standardowych książek z serii, oczywiście wciąż fascynująca. Przede wszystkim Reacher nie jest w niej wszechwiedzący i wszystkowidzący. Popełnia błędy, które sprawiają, że giną ludzie. To pewna odmiana od poczucia bezpieczeństwa, jakie roztaczało się zwykle wokół Jacka. "61 godzin" posiada piękną zimową scenerię, opisaną w prawdziwym "childowskim" stylu. Relacja między Jackiem a staruszką również była jedyna w swoim rodzaju i ukazała nieco innego Reachera.

Lee Child i Jack Reacher nadal w świetnej formie.

"61 godzin" z 2010 roku to czternasta książka z serii Lee Childa o Jacku Reacherze.

Uważam, że rozmawiając o tej książce, możemy postawić ją jako kompletny przykład typowej powieści sensacyjnej. Posiada po prostu wszystko, co ten gatunek powinien oferować swoim wiernym czytelnikom. Należy jedynie być świadomym, że książki o kultowym już Jacku Reacherze opierają się na pewnych schematach. Kiedy czytasz, że łapie autobus, który wpada w poślizg na oblodzonej drodze i nie może dalej jechać, to nie spodziewasz się, że zaraz Jack pójdzie do pobliskiej karczmy zjeść żurek i schabowego. Sceneria w jakiej rozgrywa się akcja "61 godzin" to Dakota Południowa w czasie zimowego spektaklu pogodowego, pełnego śniegu, wiatru i zimna. Tak naprawdę, pogoda w tej książce okazała się szczególnie trudnym czarnym charakterem. 61 godzin to czas, jaki obejmuje historia od wypadku autobusu do punktu kulminacyjnego. Każdy rozdział podnosi napięcie, a Reacher stopniowo pomaga lokalnej policji w działaniach.

Tak, po raz kolejny Child napisał to w taki sposób, że łatwo się wciągnąć i ciężko się oderwać. Tak, jest sporo niespodzianek i zgadywanek dla czytelnika. Poza świetnym Jackiem (jak zawsze, nuda ;)) podobała mi się postać Janet Salter, byłej bibliotekarki i świadka, policjanta Peteresona i oczywiście meksykańskiego króla narkotykowego. Doskonałym wątkiem pobocznym są rozmowy telefoniczne Jacka z Amandą, jego następczynią w jego starej jednostce nr 110. Dwuznaczne, romantyczne rozmowy przez kilka dni dają trochę wytchnienia od zmartwień o zamieszki w więzieniu i ochronę kluczowego świadka.

Zakończenie "61 godzin" to trochę jak celowa przekomarzanka z czytelnikiem. Oczywiście może tuż po wydaniu tej książki, można było mieć pewne wątpliwości, czy Jack Reacher przeżyje. Wiedząc, że powstały kolejne części cyklu, możecie spać spokojnie. Mimo wszystko, Jack przeżył :)

Jeden z najbardziej kompleksowych thrillerów, jakie miałem okazje przeczytać. Gorąco polecam.

Reacher ma talent do znajdowania się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. W zasadzie na tym opiera się cała seria Lee Childa. W "61 godzin" Reacher wsiadł do autobusu turystycznego, który przewozi grupę seniorów przez Dakotę Południową w bardzo zimną i śnieżną noc. Autobus wpada w poślizg i rozwala się - pasażerom nagle grozi zamarznięcie, szczególnie Reacherowi, który nie posiada ciepłej odzieży niezbędnej do przetrwania w takim otoczeniu. Na ratunek przybywa policja z pobliskiego miasteczka Bolton. Reacher nie może nie zauważyć pewnych szczegółów, które mówią mu, że w Bolton nie wszystko jest w porządku. Reacher nie lubi, gdy coś jest nie w porządku.

Okazuje się, że Bolton w Dakocie Południowej jest miastem z więzieniem. Zarabia ono na wszystkich gościach i prawnikach, którzy odwiedzają zakład karny. Jednak tuż za miastem znajduje się ogromny gang motocyklistów, który z pewnością handluje metą, ale policja nie może znaleźć powodu, aby wydać nakaz zbadania terenu - motocykliści przesiadują w opuszczonej amerykańskiej bazie wojskowej i nigdy nie łamią żadnych lokalnych przepisów. Jest jednak oczywiste, że motocykliści są zaangażowani w działalność przestępczą. Rzeczywiście, są oni powiązani z osławionym meksykańskim lordem narkotykowym o imieniu Platon.

W Bolton jest pewna odważna starsza pani o nazwisku Jane Salter, która jest gotowa zeznać, że widziała, jak w mieście dochodziło do transakcji narkotykowej. Jej zeznania byłyby niezwykle ważne - dałyby policji uzasadnienie dla zatrzymania motocyklistów. W Boltonie doszło do kilku morderstw, więc Salter otrzymuje 24-godzinną ochronę policyjną. Jest jednak pewien haczyk - w umowie, na mocy której Bolton otrzymał zakład karny, zapisano, że w razie ucieczki skazańca cała policja musi przyjść z pomocą więzieniu. Oczywiście, to pozostawiłoby panią Salter bez ochrony - całe szczęście, że Reacher nie należy do miejscowej policji :D

Dochodzi do kilku morderstw, a Reacher zaczyna się zastanawiać, czy w policji w Boltonie nie grasuje przestępca. Albo co z tym kierowcą autobusu, który "wygodnie" stracił kontrolę nad swoim autobusem tuż za Bolton. Jest mnóstwo podejrzanych i Reacher postara się to uporządkować.

"61 godzin" myślę, że jest nieco inną od standardowych książek z serii, oczywiście wciąż fascynująca. Przede wszystkim Reacher nie jest w niej wszechwiedzący i wszystkowidzący. Popełnia błędy, które sprawiają, że giną ludzie. To pewna odmiana od poczucia bezpieczeństwa, jakie roztaczało się zwykle wokół Jacka. "61 godzin" posiada piękną zimową scenerię, opisaną w prawdziwym "childowskim" stylu. Relacja między Jackiem a staruszką również była jedyna w swoim rodzaju i ukazała nieco innego Reachera.

Lee Child i Jack Reacher nadal w świetnej formie.

"61 godzin" z 2010 roku to czternasta książka z serii Lee Childa o Jacku Reacherze.

Uważam, że rozmawiając o tej książce, możemy postawić ją jako kompletny przykład typowej powieści sensacyjnej. Posiada po prostu wszystko, co ten gatunek powinien oferować swoim wiernym czytelnikom. Należy jedynie być świadomym, że książki o kultowym już Jacku Reacherze opierają się na pewnych schematach. Kiedy czytasz, że łapie autobus, który wpada w poślizg na oblodzonej drodze i nie może dalej jechać, to nie spodziewasz się, że zaraz Jack pójdzie do pobliskiej karczmy zjeść żurek i schabowego. Sceneria w jakiej rozgrywa się akcja "61 godzin" to Dakota Południowa w czasie zimowego spektaklu pogodowego, pełnego śniegu, wiatru i zimna. Tak naprawdę, pogoda w tej książce okazała się szczególnie trudnym czarnym charakterem. 61 godzin to czas, jaki obejmuje historia od wypadku autobusu do punktu kulminacyjnego. Każdy rozdział podnosi napięcie, a Reacher stopniowo pomaga lokalnej policji w działaniach.

Tak, po raz kolejny Child napisał to w taki sposób, że łatwo się wciągnąć i ciężko się oderwać. Tak, jest sporo niespodzianek i zgadywanek dla czytelnika. Poza świetnym Jackiem (jak zawsze, nuda ;)) podobała mi się postać Janet Salter, byłej bibliotekarki i świadka, policjanta Peteresona i oczywiście meksykańskiego króla narkotykowego. Doskonałym wątkiem pobocznym są rozmowy telefoniczne Jacka z Amandą, jego następczynią w jego starej jednostce nr 110. Dwuznaczne, romantyczne rozmowy przez kilka dni dają trochę wytchnienia od zmartwień o zamieszki w więzieniu i ochronę kluczowego świadka.

Zakończenie "61 godzin" to trochę jak celowa przekomarzanka z czytelnikiem. Oczywiście może tuż po wydaniu tej książki, można było mieć pewne wątpliwości, czy Jack Reacher przeżyje. Wiedząc, że powstały kolejne części cyklu, możecie spać spokojnie. Mimo wszystko, Jack przeżył :)

Jeden z najbardziej kompleksowych thrillerów, jakie miałem okazje przeczytać. Gorąco polecam.