Krzyk wiatru

Literacki powrót Seweryny Szmaglewskiej do realiów obozu koncentracyjnego stanowi centralny temat jej książki "Krzyk wiatru". Książka przedstawia niezwykle poruszającą historię żydowskiego małżeństwa, które mimo świadomości okrutnego celu podróży do Oświęcimia, żyło pełnią życia, nawet w obliczu bliskiej śmierci. Ich miłość i troska o siebie nawzajem, manifestowane w najbardziej nieludzkich warunkach, podkreślają niezwykłą siłę ludzkiego ducha. Choć obóz koncentracyjny jest miejscem niewyobrażalnego cierpienia, to jednak nie udaje się mu zgładzić pragnienia miłości oraz zachowania godności.

Szmaglewska pokazuje, że w piekle otaczających okrutnych warunków, jak błotniste pola, ekskrementy i krew, nadzieja staje się nie tylko sposobem przetrwania, ale również zobowiązaniem do zachowania człowieczeństwa. Nawet w cieniu drutów kolczastych, strzelających karabinów maszynowych i komór gazowych, pragnienie czynienia dobra pozostaje niezmiennie silne. Wydanie zawiera nie tylko najważniejsze recenzje o książce, ale także osobiste wspomnienia syna autorki, profesora Jacka Wiśniewskiego.

"Krzyk wiatru" to przejmujące świadectwo czasów pogardy. Odczytywany dzisiaj, jest nie tylko aktem oskarżenia wymierzonym w hitlerowskich zbrodniarzy, ale także protestem przeciwko obojętności świata, który często pragnie zatrzeć pamięć o tamtych zbrodniach.