Krytyka literacka i psychoanaliza

Ta wyjątkowa książka podejmuje próbę odtworzenia, opisu i analizy zapomnianej polskiej metody interpretowania literatury poprzez psychoanalizę, która była popularna w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Wówczas skupiono się na analizie twórczości różnych indywidualności literackich, zwłaszcza pisarzy epoki romantyzmu, takich jak Byron i Mickiewicz, ze szczególnym uwzględnieniem jego wiersza "Sen w Dreźnie". Szczególne miejsce w tych badaniach zajmowała osoba i dzieło Juliusza Słowackiego. Analizowano również osobowość Żeromskiego. Książka stara się zbudować most między przedwojennym podejściem do psychoanalizy literatury a współczesnym zainteresowaniem teorią Freuda, mimo przerwy w jej rozwoju w okresie powojennym, kiedy psychoanaliza była uznawana za wiedzę niedozwoloną.