Król Warmii i Saturna

Ojciec, znany jako Król Warmii i Saturna, pełni rolę Strażnika Mitów i Pieczęci. Jest to człowiek, którego warmińska tożsamość rośnie wraz z upływem lat. W jego królestwie duchy przeszłości mają swoje miejsce, a pamięć o doznanych krzywdach przypomina ciężką burzową chmurę. Mimo to, poprzez mgłę zapomnienia, przebijają się również radosne wspomnienia, figlarne wierszyki i piosenki z dzieciństwa.

Córka, choć w ostatnim spisie powszechnym dołączyła do stu czterdziestu ośmiu osób deklarujących narodowość warmińską, wciąż szuka definicji swojej małej ojczyzny. Składa ją z fragmentów ojcowskich wspomnień, własnych poszukiwań, podsłuchiwania opowieści i tropienia śladów przeszłości.

Opowieść ma miejsce na jedenastym piętrze olsztyńskiego wieżowca z wielkiej płyty, na drodze do sklepu, w kuchni czy przy stole. Rozgrywa się na przestrzeni dnia dzisiejszego, wczorajszego i dekad minionych. Historia ta płynie słowami w językach polskim, niemieckim i warmińskim, a towarzyszą jej uczucia żalu, nostalgii, humoru oraz miłości. Opowiadana jest w dyskretnym pośpiechu, bo czas nieubłaganie biegnie naprzód, a wkrótce może być już zbyt późno.

Joanna Wilengowska przeprowadza nas przez zagmatwaną przeszłość oraz niepewną przyszłość, przywołując obrazy porośniętych mchem nagrobków i ciężaru historii. Choć w tej opowieści zamiast Proustowskiej magdalenki pojawia się bogactwo rodzinnej historii wyrażonej warmińską godką, to ostatecznie zaskakuje ona subtelnym poczuciem humoru. Na czoło wysuwa się postać ojca — barwna, nieprzewidywalna i intrygująca, z nieustannie kpiącym podejściem do świata i samego siebie. Ishbel Szatrawska podkreśla, jak udało się uchwycić rodzinne losy, język, wyjątkowość i tożsamość Warmii w całej jej złożoności.