Kołatanie

Akcja powieści "Kołatanie" rozpoczyna się w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Młody Piotr, liczący dziewiętnaście lat, czeka na egzamin wstępny na studia, spędzając lato w niewielkiej wsi, gdzie mieszka jego babcia, niedawno owdowiała. Staruszka dziwnym zwyczajem stawia zawsze trzy nakrycia do stołu, wyjaśniając, że duch ukochanego dziadka Bronka wciąż jest obecny i także zasługuje na miejsce przy posiłku. Dla Piotra te zachowania wydają się być kaprysem starości. Podobnie z resztą traktuje babcine opowieści o boginkach, strzygach oraz innych nadprzyrodzonych stworzeniach jak wilki i wilkołaki. Pewnego dnia jednak Piotr słyszy przerażające wycie wilka, co wywołuje w nim niepokój — i wtedy przestaje już kwestionować potrzebę zapalania świateł, czego domaga się babcia.

Bronek, już po swojej śmierci, zdobywa nową perspektywę i dostrzega aspekty życia wcześniej dla niego niewidoczne. Jego wspomnienia pomagają mu w zrozumieniu wielu wydarzeń, a duch pozostaje blisko ukochanych, by ich chronić. Szczególnie teraz, gdy młody Piotr przeżywa swoją pierwszą miłość, a zmarły dziadek wie już, że miłość ta przyniesie więcej złego niż dobrego. Nad wszystkim unosi się tajemniczy Cień.

Powieść mocno czerpie z autentycznych wydarzeń historycznych, stanowiących znaczące tło. Autor przenosi czytelnika do małej miejscowości w województwie łódzkim, ukazując realistyczny obraz życia w czasie wojny, w okresie powojennym oraz w czasach komunizmu. Opisuje także zmiany ustrojowe oraz zagubienie mieszkańców, którzy z trudem adaptują się do nowej rzeczywistości.