Kobieta silna płeć

Przez wieki kobiety były marginalizowane i traktowane instrumentalnie w naszej cywilizacji. W XV wieku p.n.e. niewolnice w Asyrii można było kupić za 100 gramów ołowiu, podczas gdy w Egipcie ich wartość wynosiła dwie krowy i dwa cielęta. Dwa stulecia później cena obejmowała fartuch, prześcieradło, pięć płóciennych ubrań, trzy miedziane czary, kociołek, krążek miedziany, kilogram złomu miedzi oraz kubek miodu. W Babilonie, w VI wieku p.n.e., kobieta z dzieckiem kosztowała 19 szekli – wartość zarobków z jednego dnia pracy. Grecja, mimo swojej uważanej za zaawansowanej cywilizacji, w V wieku p.n.e. wyceniała młodą niewolnicę na 150 drachm, co odpowiadało trzem dniom pracy dorosłego mężczyzny. Antyczni Grecy, preferujący polityczne i filozoficzne debaty, nie dopuszczali kobiet do tych rozmów, postrzegając je jako mniej wartościowe, z ograniczonym wpływem na życie intelektualne, co w konsekwencji prowadziło do promowania relacji wyłącznie męskich. Filozof Eurypides przekonywał, że jeden mężczyzna jest warty dziesięć tysięcy kobiet, a Sokrates, choć dostrzegał równość potencjału między płciami, sugerował, że kobiety potrzebują bardziej wzmocnienia fizycznego i umysłowego (Xenophon, Symposium, 2).

Złożone przyczyny historyczne, społeczne i kulturowe przyczyniły się do narodzin ruchów sufrażystek i feministek pod koniec XIX i na początku XX wieku, kiedy kobiety zaczęły walczyć o swoje prawa i równość. W naukach Kościoła, zgodnie z przesłaniem Jezusa, naturalna jest równorzędność płci, co podkreślił m.in. św. Tomasz z Akwinu, który wyrażał, że w sprawach duchowych kobiety nie różnią się od mężczyzn. Choć równouprawnienie nie oznacza tożsamości ról w Kościele, na przykład w kwestii kapłaństwa, II Sobór Watykański zachęca kobiety do aktywnego udziału w działalności apostolskiej.