Kapelusz zawsze zdejmuję ostatni

"Kapelusz zawsze zdejmuję ostatni" to debiutancka książka Marty Fox, która od samego początku zdobyła duże uznanie. Krytycy szybko przypisali autorce etykietkę odważnej pisarki erotycznej, co skłoniło ją do podjęcia nowego kierunku pisarskiego i stworzenie powieści młodzieżowych. Te utwory przyczyniły się do jej popularności oraz nadania jej tytułu śmiałej pisarki młodzieżowej. Utwór "Kapelusz..." zainspirował Teatr Wizji Plastyki i Ruchu IOTA do wystawienia spektaklu o tym samym tytule.

Renata Putzlacher podkreśla, że bohaterki książki, mimo ich zuchwałego podejścia do życia, zasługują na niebo. Wskazuje na bogatą paletę zmysłowych doznań i tęsknot, które Marta Fox opisuje w sposób prowadzący do refleksji nad samotnością. Jan Pierzchała zauważa intymny charakter opowieści, koncentrujący się na pięknie i niezaspokojonej radości zmysłowej. Danuta Lubina-Cipińska zaznacza, że autorka odważnie wychodzi poza granice rzeczywistości, eksplorując nowe rejony wyobraźni.

Zdzisław Łączkowski zwraca uwagę na wrażliwość autorki na świat zewnętrzny, która jest wyczuwalna i intensywna, poruszając wewnętrzną percepcję czytelnika. To sprawia, że twórczość Marty Fox staje się prawdziwym przeżyciem artystycznym. Wacław Sadkowski opisuje, że autorka traktuje tematy nieokreślone i niemożliwe z połączeniem wyrafinowanej wrażliwości i liryzmu, tworząc poetycką aurę pełną tajemnicy.