Jonestown

Tytuł poetycki Karola Samsela, odnoszący się do utopijnego projektu Jima Jonesa, zapowiada refleksję nad jednym z wielkich marzeń nowoczesności, czyli pragnieniem stworzenia koniecznego świata — wolnego od przypadkowości. Choć autor kontynuuje swój poetycki styl, za maskami w jego wierszach ukrywają się zarówno kolaboranci, jak i zdrajcy oraz gorliwi wyznawcy ideologii, będący współczesnymi wcieleniami biblijnych złoczyńców. Istotne punkty odniesienia tej poezji uległy jednak przesunięciu w porównaniu do wcześniejszych zbiorów. Stanowią one kontynuację linii zarysowanej w tomach "Więdnice" i "Prawdziwie noc", które wraz z najnowszą książką tworzą swoisty tryptyk literacki Samsela, zatytułowany "Trzy pogrzeby". Najnowsza część wyróżnia się intensywnym autotematyzmem.

Podczas gdy "Więdnice" symbolizują poszukiwanie mediacji łotra, a "Prawdziwie noc" przedstawia drogę na Karmel przez dolinę ciała, "Jonestown" koncentruje się na relacjach między literaturą a sacrum, a także na samym sacrum literatury. Każdy z wierszy rozpoczyna się i rozważa akt kreacji literackiej jako swego rodzaju poetycki performance, dokonujący się na oczach czytelnika. Ten proces, według poety, zakorzenia się w tradycji, nawet jeśli może być uznany za kontrowersyjny. Wiersz, będący jak banknot wydobyty z „brudnego, pokrwawionego portfela polskiego języka”, wyewoluowuje od wiersza do wiersza, staje się samodzielny i angażuje się w ciągły dialog z innymi utworami. Dokonuje refleksji nad własnym tematem i formą. Literatura, zarówno ta wielka, jak i ta urodzona w estetycznie podejrzany sposób, nie jest służebna wobec sacrum, ale raczej je współtworzy, będąc momentem przejścia i próbą wiary.