Jeśli mi słowo bić przestanie, co mi po sercu

Gdy dziś, po ponad pół wieku od śmierci Kazimierza Wierzyńskiego, znowu sięgamy po jego poezję w kontekście twórczości współczesnych poetów, dochodzimy do wniosku, że jego nazwisko nadal słusznie budzi skojarzenia z jednym z najważniejszych liryków współczesnych. Kazimierz Wierzyński jawi się jako obrońca zbiorowej pamięci i tożsamości kulturowej oraz niezwykle zdolny artysta. Mistrzowsko operując barwną gamą uczuć, Wierzyński potrafił oddać pełnię ludzkiego doświadczenia, zarówno konfrontując się z ludzkim losem, jak i walcząc o godność człowieka. Jego twórczość odzwierciedla dramatyczne przeżycia jednostki w burzliwych czasach, wplątanej w realia wielkomiejskiej cywilizacji, naturalne siły, kulturowe nurt i historyczne wydarzenia. Oscyluje między skrajnymi emocjami: miłością a rozpaczą, radością a smutkiem, wątpliwościami a nadzieją, lękiem przed śmiercią a pragnieniem nieśmiertelności.