Instytucja medialna przez pryzmat płci

W pracy Grety Gober docenić należy nie tylko jej wytrwałość i precyzyjność w prowadzonych badaniach, ale również wyjątkowość samej instytucji medialnej, jaką jest polska telewizja publiczna. Obecność w takim środowisku badawczym nie była dla autorki prostym zadaniem, zwłaszcza biorąc pod uwagę zamknięty i hierarchiczny charakter tej struktury, który niezmiennie funkcjonuje niezależnie od jej oficjalnej roli i zadań, w tym związanych z promowaniem polityki równościowej.

Profesor Małgorzata Radkiewicz zauważa, że autorka w sposób przekrojowy ujawnia mechanizmy męskiej dominacji w środowisku medialnym, opierając się zarówno na różnych dokumentach stworzonych przez telewizyjnych przywódców, jak i wspomnieniach z przeszłości. W swojej analizie Gober ukazuje perspektywę czasową, w której przeszłość i teraźniejszość wzajemnie się prześwietlają, obnażając maleńkie zmiany w społecznej percepcji roli dziennikarza na przestrzeni lat. Profesor Mariusz Czubaj zauważa, że mimo upływu czasu, zasadnicze funkcje dziennikarstwa pozostają podobne do tych z przeszłości.

Greta Gober, doktor nauk humanistycznych w dziedzinie kulturoznawstwa, to również feministka i aktywna badaczka mediów. Jej działalność zawodowa, obejmująca lata 2005-2009, była związana z telewizją publiczną, a od tego czasu nieprzerwanie angażuje się w kwestie eliminacji dyskryminacji ze względu na płeć w mediach. Jest stypendystką Fulbrighta, a jej prace badawcze są prowadzone na wielu prestiżowych uczelniach, w tym na Uniwersytecie w Oslo oraz Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Aktywnie działa również w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Kobiet w Radiu i Telewizji (IAWRT) oraz Globalnym Sojuszu na Rzecz Równości w Mediach (GAMAG). W Polsce znana jest także jako założycielka i liderka inicjatywy Hollaback!, będącej częścią międzynarodowego ruchu przeciwko molestowaniu w miejscach publicznych.