Indian Summer, Który las

Anna Frajlich w swoich dziełach nie tylko oddaje się poezji, ale także zachowuje głębokie oddanie jej strukturze i brzmieniu. Jej twórczość charakteryzuje się odwagą w wykorzystywaniu tradycji poetyckich, rymów i melodii, jednocześnie nie rezygnując z wyrazistości uczuć i humoru. Czytelnika może uwieść jej melodyjna skarga, przepełniona pragnieniem ciepła i światła słonecznego, jak zauważa Florian Śmieja.

Twórczość Frajlich to splecenie losów ludzi i przedmiotów, refleksja nad utratą stabilności i więzi z przeszłością. Widać to w obrazach związanych z rozbiórką kaflowego pieca — symbolu dzieciństwa i bezpieczeństwa — co podkreśla emocjonalną reakcję na oddalenie wspomnień. Maja Elżbieta Cybulska zwraca uwagę na ten kontrast między obcym światem a znanym ciepłem domowym.

Poezja Anny Frajlich jest przesiąknięta tematyką wygnania i tęsknotą za miejscem, którego nie można odnaleźć na mapie, jak pisze Maya Peretz. Chociaż autorka żyje w Ameryce, jej serce ciągle bije w rytmie Polski, z jej dziecinnymi wspomnieniami i miastem Szczecin, które staje się metaforą utraconego świata.

Dzięki wyrafinowanemu operowaniu językiem, Frajlich tworzy jedną, nieprzerwaną tonację swoich wierszy, co podkreśla Wojciech Gniatczyński. Poezja autorki wyróżnia się zarówno harmonią, jak i dramatyzmem, łącząc emocjonalną wrażliwość z doświadczeniami współczesności.

W tomiku „Który las” wprowadza nową tonację — tonację ostatecznego pożegnania. Droga, którą wcześniej prowadziła czytelnika poprzez Szczecin i Lwów aż po Nowy Jork, zatacza teraz łuk do wewnątrz, w kierunku cienia, jak opisuje Grażyna Drabik. Poetycka podróż Anny Frajlich jest więc odzwierciedleniem zarówno jej emigracyjnych doświadczeń, jak i głębokiej tęsknoty za miejscem i czasem, które istnieją już tylko we wspomnieniach.