Ignorancja: Historia powszechna

Przez wieki każda kolejna epoka uważała się za bardziej rozwiniętą i świadomą niż poprzednia. Renesansowi humaniści zapatrywali się na średniowiecze jako czas ignorancji, myśliciele oświeceniowi próbowali rozproszyć mroki zabobonów przy pomocy rozumu, natomiast współczesne państwa socjalne stawiały sobie za cel zniwelowanie niewiedzy w społeczeństwie. W obecnych czasach zdominowanych przez nieprzerwaną łączność i dostęp do informacji, zadajemy sobie pytanie o wartość dawnych form wiedzy i zastanawiamy się, czy naprawdę jesteśmy mniej nieświadomi niż nasze dawne pokolenia. Na te pytania próbuje znaleźć odpowiedzi Peter Burke, profesor historii kultury na Uniwersytecie Cambridge, w książce „Ignorancja: Historia Powszechna”.

Peter Burke w swojej pracy podejmuje temat ewolucji ignorancji ludzkiej w kontekście religii, nauki, wojskowości, polityki, biznesu i katastrof. Przedstawia fascynujące relacje na temat różnych form ignorancji – zarówno świadomej, jak i nieświadomej. Opisuje chociażby polityków, którzy po 1919 roku świadomie zrewidowali granice Europy, oraz współczesne zjawiska, takie jak ignorowanie zmian klimatycznych. Przez analizę tych przypadków ukazuje, jak wiedza ludzka ewoluowała na przestrzeni wieków, podkreślając przy tym istotę rozumienia jej ograniczeń. Książka spotkała się z pozytywnym odbiorem, uzyskując uznanie New York Timesa oraz Washington Post. Zawiera ona szeroką gamę faktów, cytatów i anegdot, które ilustrują, jak różne aspekty niewiedzy wpływały na bieg historii, od redefinicji granic politycznych po debatę nad zmianami klimatycznymi.