Historia Biblii

John Barton, angielski biblista związany z Oksfordem, zrodzony w 1948 roku, poświęcił swoją książkę fascynującej analizie Biblii, zgłębiając jej ewolucję oraz sposób, w jaki była interpretowana na przestrzeni wieków. Barton stawia dwie kluczowe tezy. Po pierwsze, podkreśla brak jednoznacznej relacji między Biblią a doktrynami religijnymi, które z niej wyrastają. Biblia nie zawiera wprost zasad wiary, co wobec jej ambiwalencji stanowi dla nich wyzwanie. Co więcej, Barton zauważa, że ani chrześcijaństwo, ani judaizm nie opierają się wyłącznie na Biblii jako świętym tekście, nie traktując jej jako konstytucji religijnej, lecz raczej jako opowieść o początkach. Po drugie, Barton zwraca uwagę na fakt, że Biblia nie powstała jako jednolity, zamknięty zbiór tekstów, lecz jej kształtowanie było procesem długotrwałym, pełnym historycznych negocjacji. Stary Testament, czy też Biblia hebrajska, ewoluował od VIII do II wieku p.n.e., a kanon Nowego Testamentu także długo się formował, z wykluczeniem apokryfów, które nie były uznawane za jednoznacznie sprzeczne. Kościół zaaprobował rozwijający się naturalnie konsensus, mimo że początkowo brakowało uzgodnionej treści. Barton, opierając swoje wnioski na najnowszych badaniach historycznych i filologicznych, skutecznie ukazuje, jak odkrycia ostatnich stuleci podkreślają złożoną historię Biblii.