Heliogabal albo anarchista ukoronowany

"Heliogabal" zdecydowanie wyróżnia się na tle innych prac autorstwa Artauda, co sam twórca przyznaje: "być może książka ta jest mniej prawdziwa niż inne dzieła, które stworzyłem; w tym sensie, że jest mniej bezpośrednia i że musiałem wyrazić siebie w sposób okrężny". Mimo tego, książka nie jest dla Artauda czymś obcym: "moja prawdziwa natura oraz moje bezpośrednie i masywne ja mimo wszystko objawiły się w niej". Heliogabal, ściśle związany ze Słońcem, odzwierciedla pierwotny chaos i jedność jako Bóg-Król-Słońce, który łączy różnorodność w uniwersalną pełnię poprzez krwawe i pełne spermy rytuały. Są to rytuały magiczne, pełne tajemnicy i niezwykłości, łączące okrucieństwo z erotyzmem i cudownością, ponieważ tylko przemocą można wyrwać człowieka z nieciągłości i przywrócić mu boską jedność. Artaud poczuł tak silne przywiązanie do tej postaci, że w pewnym sensie utożsamił się z brutalnym cesarzem: "Heliogabal, prawdziwy czy nie, żyje, jak sądzę, w najgłębszych pokładach zarówno historycznej osobowości Heliogabala, jak i mojej".