Grzybnia

On i ona spędzają dni w daczy, zamknięci w przestrzeni, która zdaje się być poza czasem. On; nie do końca spełniony tłumacz; to intelektualista oddany pracy umysłowej; mimo to, przez cały tydzień nie potrafi poradzić sobie z naprawą prostego zamka. Ona natomiast jest dynamiczną kobietą sukcesu, która od młodości nauczyła się niezależności. Radykalnie różni, jakby pochodziły z innych światów, a jednocześnie podobni, łączy ich wspólne pochodzenie i przeszłość.

Grzybnia, symboliczne tło ich życia, ukryta pod powierzchnią codzienności, stanowi esencję tego, skąd pochodzą. To ich historia, ojczyzna, miasto, rodzina. Jest tak głęboko zakorzeniona w ich tożsamościach, że każda próba jej odrzucenia prowadzi do bólu i porażki.

W miarę jak ich indywidualne historie się splatają, pogłębiają swoją relację poprzez nieustanny dialog z minionymi czasami, rodzicami oraz wspomnieniami. Powoli, niepostrzeżenie zbliża się do nich katastrofa, zmieniając codzienność w wyzwanie.

Weronika Murek w swojej książce porusza głęboko ludzkie doświadczenia: spojrzenia pograniczniczki, która porównuje żywe twarze ze zdjęciami, matki badającej kuchenną przestrzeń opuszkami palców, ojca nasłuchującego dźwięków butli gazowej. W tej rzeczywistości dzieci dorastają w świecie rekwizytów i niepewności. W tle słychać pytanie o sens istnienia, o rzeczywistość, w której przyszło im żyć, niepewną i zaskakującą swoją niezwykłością.