Fueled. Napędzani pożądaniem. Driven. Tom 2

<p>W „Fueled” nie popadamy w rutynę i o ile w pierwszej książce wszystko było ukazane z punktu widzenia Ry, tak tutaj sytuacja ma się inaczej i świetnie pasuje to do koncepcji fabuły. Oczywiście, dalej są rozdziały z punktem widzenia Rylee, ale występują również te z Coltonem i to robi moim zdaniem mega różnicę. W końcu jest szansa przeniknięcia do jego głowy. Dostajemy kilka skrawków wyjaśnień jego mniej lub bardziej nieprzewidywalnych zachowań. Colton Dovonan to tykająca bomba i może wybuchnąć w każdej chwili. W „Fueled” Bromberg ujawnia więc powody bardziej niż raniącego zachowania Coltona. Odkrywamy demony, które nawiedzają jego przeszłość, a jednak nie jestem pewna, czy w pełni zrozumiałam jego zaszłości.</p><p>Od samego początku K. Bromberg stosuje retrospekcję, którą przenosi do samej genezy problemów, a tym samym pozwala zrozumieć zachowanie Coltona. To złamany mężczyzna, który nigdy nie potrafił się odbudować i który wykorzystuje kobiety jako sposób na złagodzenie cierpienia, które go nie opuszcza. Co mi się podobało, w przeciwieństwie do pary Gideon i Eva w serii „Rozpalona” Sylvii Day, to fakt, że Colton i Rylee nie traktują seksu jako ucieczki od problemów. Wręcz przeciwnie, Colton nigdy nie miał do czynienia z tego typu sytuacją: z kobietą, która popycha go do granic możliwości, będąc jednocześnie jego kołem ratunkowym. Z nią próbuje przezwyciężyć to, co go zżera w samym środku, ale nie jest łatwo odnieść sukces w związku, gdy nigdy nie było się w związku, gdy nigdy nie brało się pod uwagę uczuć drugiej osoby. To długa, chaotyczna droga i mam nadzieję, że pewnego dnia będzie w stanie całkowicie odsłonić się przed Rylee. Sceny, w których jest najbardziej prawdziwy to te, w których przebywa z dziećmi, którymi opiekuje się Rylee. To bardzo wzruszające. Rozumie je lepiej niż ktokolwiek inny i gdyby miał kogoś takiego jak Rylee, kto by się nim zaopiekował po najgorszych wydarzeniach w jego życiu, to kto wie, czy byłby taki sam.</p><p>Co do Rylee. W drugim tomie emanuje jeszcze większą siłą charakteru i wytrwale pokonuje napotykane przeciwności losu. Pozytywne odczucia wywoływała u mnie pomoc, jaką otrzymywała od drugoplanowych bohaterów. Szczególnie podobała mi się Quilan, siostra Coltona. Cóż to za złośliwa dziewczyna. Tak się cieszę, że w tej serii jest jeszcze książka jej poświęcona (część 6, „Sweet Ache”), bo to bardzo ujmująca postać, mimo że w powieści pojawia się tylko kilka razy. Kolejnym filarem i zewnętrzną pomocą dla Rylee jest Beckett, najlepszy przyjaciel Coltona. Tę postać również pokochałam, bo nie przebiera w słowach, ostrzega bohaterów i interweniuje w odpowiednim momencie, by ogarnąć sprawy, które wymykają się spod kontroli. Tak więc Rylee stawia czoła trudnościom i wysoko trzyma głowę. Nawet odkrywa się w miarę upływu czasu i dowiadujemy się więcej o ranach z jej przeszłości. Uosabia empatię do perfekcji, a my cierpimy u jej boku. Jest jednocześnie silna i krucha. Osłabiona przez brak pewności siebie, ale przede wszystkim przez języki żmij, które czają się wokół niej, a zwłaszcza najgorszy z nich: Tawny. To postać, która jest tak obrzydliwa, że ma się ochotę powyrywać jej włosy na głowie.&nbsp;</p><p>Krótko mówiąc, „Fueled’ pochłonęłam w błyskawicznym tempie. W warstwie fabularnej nadal wszystko mi się nadal podoba i naprawdę nie mogę się doczekać odkrycia „Crashed”, trzeciego tomu sagi.</p>

<p>Pierwszy tom serii DRIVEN zakończył się zwrotem akcji, który nieuchronnie prowadził do zmiany stanu w relacji między Coltonem a Rylee. Ten pierwszy bowiem, zbulwersowany przerażającym wspomnieniem z dzieciństwa, odrzuca Rylee, wyrzucając ją z domu i oznajmiając, że nie chce mieć z nią więcej do czynienia, i że ich związek był tylko przelotnym romansem, który teraz stał się dla niego nudny. W klasycznej powieści doprowadziłoby to do okresu separacji dwójki bohaterów, ale nie w przypadku DRIVEN. Znajdując się między stronami erotyku, w którym centralnym punktem jest cielesna znajomość dwójki głównych bohaterów, od razu podejrzewałam, że tak nie będzie, ale prolog, z narracją Coltona, po raz pierwszy w historii wciąga nas bezpośrednio w koszmar, przed którym uciekał całe życie. Kluczowy w tej powieści jest początek rozwoju Coltona. Po kawałku uznaje on swoje problemy i ograniczenia, a bliskość Rylee sprawia, że wszystko staje się bardziej znośne. Ich związek staje się niemal pogodny, ale dokładnie w chwili, gdy ona deklaruje swoje uczucia, Colton znów ucieka. A Rylee decyduje, że nie może już dalej walczyć z wiatrakami. Po uporaniu się ze śmiercią swojego partnera Maxa, nie ma ochoty na ponowne zatracenie się. A pamiętacie Tawny? W FUELED będzie w najlepszej formie...a może powinnam powiedzieć najgorszej? Odczułam to tak, że przez całą książkę Rylee i Colton prowadzą ryzykowną grę pełną pożądaia. Czekają na siebie, szukają się, znajdują, wybuchają i tak dalej. Tak naprawdę to właśnie to wyniosłam z tej historii. Mam wrażenie, że mimo iż Rylee i Colton są dla siebie stworzeni, to wzajemne niszczenie się wychodzi im w tej relacji najlepiej.&nbsp;</p><p>Sceny seksu między bohaterami są tak samo intensywne i namiętne jak w „Namiętności silniejszej niż ból”. Są bardzo zgodne z uczuciami bohaterów i nie pojawiają się tylko dla konieczności podgrzania temperatury. Kay Bromberg rozsądnie umieszcza je w kluczowych momentach, które są bardzo ważne dla ewolucji Rylee i Coltona oraz ich związku. Innym elementem sprytnie wplecionym w fabułę jest istotna strona muzyki w komunikacji. Rzeczy lub słowa, których Colton i Ry nie mogą sobie powiedzieć lub wyrazić są zawsze przekazywane poprzez tytuły piosenek, które idealnie pasują do sytuacji. Mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje, a tutaj przekazuje wiadomości lub wyjaśnia nieporozumienia. Sceny na torze wyścigowym są opisane bardzo szczegółowo i mamy tu do czynienia z dogłębnym studium świata wyścigów, podkreślonym jeszcze bardziej, gdy Colton jest za kierownicą. Słowa wyściguję Cię zapamiętam już pewnie do końca życia. Podobała mi się również zmiana, jaką K. Bromberg wprowadziła do tej książki w stosunku do pierwszej, a mianowicie rozdziały z punktami widzenia obu bohaterów.</p><p>FUELED to piękna powieść, która sprawia, że chce się czytać kolejne. A ja liczę minuty do dostarczenia kolejnych części.</p>