Europejska Komisja przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) w europejskim systemie ochrony praw człowieka

Rasizm, dyskryminacja, nietolerancja i ekstremizm stały się nieodzownymi elementami współczesnej rzeczywistości, także w Europie, wywierając znaczący wpływ na stosunki międzynarodowe. W miarę jak te zjawiska rosną w siłę, kluczowe staje się dążenie do osiągnięcia sprawiedliwości rasowej oraz opracowywanie skutecznych instrumentów prawnych o zasięgu międzynarodowym i krajowym, które zapewnią ich przestrzeganie i przeciwdziałanie tym negatywnym tendencjom. W tym kontekście, edukacja odgrywa istotną rolę w walce z ksenofobią i antysemityzmem.

Znaczący przełom w podejściu do tych zagadnień nastąpił podczas szczytu wiedeńskiego Rady Europy w 1993 roku. Przywódcy państw postanowili wówczas przyjąć zobowiązania dotyczące ochrony mniejszości narodowych oraz walki z rasizmem, ksenofobią, antysemityzmem i nietolerancją. Był to szczególnie ważny moment, gdyż w tym czasie Rada Europy otworzyła się na kraje Europy Środkowej i Wschodniej, co sprawiło, że te kwestie stały się kluczowymi elementami politycznej agendy. Szukano wówczas mechanizmów działania Rady, które pomogłyby w rozwiązaniu problemów w krajach ubiegających się o członkostwo i tych, które już były członkami.

Prezentowana monografia bada rolę Europejskiej Komisji przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI), powstałej w wyniku decyzji z wiedeńskiego szczytu, w kontekście jej wkładu w ochronę praw człowieka w Europie.