Epistoły 2

Spotkanie z listami Henryka Berezy może nas skłonić do zastanowienia się nad ich naturą. Czy można je zaklasyfikować jako literaturę w pełnym znaczeniu tego słowa, czy raczej jako dokument z artystycznym zabarwieniem? A może mają one charakter (auto)biograficzny, stając się kolejnym cennym źródłem dla badaczy literatury i entuzjastów twórczości Berezy? Każdy z tych punktów widzenia może zawierać ziarno prawdy. Wydaje się jednak, że przede wszystkim mamy do czynienia z literaturą, która jest starannie przemyślana, napisana z pełną świadomością literackiej konwencji. Wśród różnych sposobów podejścia do tych listów, prawdopodobnie najbardziej wartościowe jest to, które nie wymaga zaawansowanej metodologii. Nie potrzebujemy w tym przypadku literackiej analizy czy teorii. Możemy skupić się na refleksji nad ludzkim doświadczeniem, na przemyśleniach dotyczących przeszłości, osobistych wyborach i decyzjach. Henryk Bereza, nawet pod koniec życia, pozostał mentorem i przyjacielem wielu pokoleń pisarzy oraz krytyków literackich. Jego listy mogą odsłaniać światy, których istnienia wcześniej nie podejrzewaliśmy, podobnie jak to miało miejsce w trakcie bezpośrednich spotkań z nim.