Emocje niepokorne albo ściąga w razie zapomnienia

Poemat Mateusza Nocka to prawdziwa eksplozja emocji, pełna autentyczności i szczerości. W jego wierszach czuć młodzieńczą namiętność i głębokie poszukiwanie sensu istnienia. Niczym w dialogu filozoficznym, Nocek zgłębia esencję ludzkiej egzystencji, inspirując się słowami Leszka Kołakowskiego, by odnaleźć swoje miejsce w wielkim kosmosie życia. Ten proces introspekcji przypomina niekończącą się walkę Syzyfa — codzienne zmagania i wytrwałość płynące z wiary w potęgę słowa.

Mateusz Nocka zalicza się do poetów tworzących z ciała i krwi, bliżej mu do poezji doświadczenia niż gry. Jego strofy są surowe i bezkompromisowe; Nocek nie unika trudnych tematów jak miłość czy śmierć, apelując do nas, byśmy spojrzeli na życie z całą jego powagą. To wyzwanie dla czytelnika, nakłaniające do refleksji nad własnym losem.

Przesiąknięty duchem autentyzmu literackiego Stanisława Czernika i Jana Bolesława Ożoga, Nocek łączy tradycję z własnymi przeżyciami. Jego twórczość to zaproszenie do współodczuwania i zrozumienia ludzkiej kondycji, z nadzieją odnalezienia sensu w miłości.

Mateusz Nocek, pochodzący z malowniczych terenów Beskidu Niskiego i bliskości Bieszczad, wyraziście zarysowuje swoje artystyczne inspiracje i życiowe refleksje. Zadebiutował w poezji w 2014 roku tomikiem "Piosenki na przetrwanie", a kolejne lata przyniosły następne publikacje: "Gitara za dziewczynę", "Stadium wilka", "Wieszcz rzeczy znanej" i poemat "Skądinąd". Prócz poezji, Nocek poszerza swoje horyzonty literackie o prozę oraz muzykę, m.in. wydając kilka albumów solowych. W twórczości muzycznej sięga po różnorodne nastroje, wciąż badając granice wyrazu artystycznego.