Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Dziennik swojski (2014-2021)
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Sztuka jest nieodłącznym elementem ludzkiego doświadczenia, stanowiąc powołanie do odkrywania i pokazywania piękna. Artyści nie mogą unikać odpowiedzialności, którą nakłada na nich ich talent. Twórcza potrzeba jest głęboko zakorzeniona w każdym człowieku, lecz u artystów objawia się w wyjątkowy sposób, umożliwiając odkrycie zakrytych przed resztą społeczeństwa rzeczywistości. Życie Jadwigi Skibińskiej-Podbielskiej było nieustannym dążeniem do wypełniania tych artystycznych obowiązków. Jej twórczość odzwierciedlała ogromną wrażliwość na prawdę i piękno, które przenikały jej literackie światy. Język stanowił podstawowe narzędzie artystyczne, w którym zawsze starała się odnajdywać odpowiednie sposoby wyrazu – piękne i podniosłe, lecz jednocześnie adekwatne do przedstawianych treści. Nie kryła zmartwienia z powodu narastającej wulgarności i ograniczenia bogactwa języka, widocznych nie tylko w codziennej mowie, ale także w literaturze współczesnej, której dziełom często odmawiała statusu prawdziwej sztuki. Była świadoma ryzyka, jakie niesie za sobą redukowanie twórczości do poziomu zwykłej, bezdusznej fizjologii. Dla niej prawdziwe tworzenie oznaczało zachęcanie ludzi do refleksji, rozszerzanie ich horyzontów, zwiększanie wrażliwości i potrzeb. Nie unikała krytyki współczesnego jej świata, z uwagą śledziła społeczne i gospodarcze przemiany w Polsce po upadku komunizmu. Te spostrzeżenia znalazły swoje odbicie w dwóch tomach dzienników: najnowszym "Dzienniku swojskim" (2014-2021) oraz wcześniejszym "Dzienniku z prowincji polskiej 1981-2014" wydanym w 2015 roku. Razem stanowią one wielowymiarowy portret współczesnej kobiety, która śmiało wyraża swoje poglądy na otaczający ją świat, a przy tym z dużą wrażliwością zanurza się w osobistych przeżyciach. Skibińska-Podbielska, zgodnie ze swoją intencją, ukazała życie bez upiększeń, prezentując szczere autoportretowe zapiski. Była to świadoma decyzja, by stanąć przed czytelnikiem bez retuszu, wynikająca z jej życiowej postawy szczerości i dążenia do prawdy.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Sztuka jest nieodłącznym elementem ludzkiego doświadczenia, stanowiąc powołanie do odkrywania i pokazywania piękna. Artyści nie mogą unikać odpowiedzialności, którą nakłada na nich ich talent. Twórcza potrzeba jest głęboko zakorzeniona w każdym człowieku, lecz u artystów objawia się w wyjątkowy sposób, umożliwiając odkrycie zakrytych przed resztą społeczeństwa rzeczywistości. Życie Jadwigi Skibińskiej-Podbielskiej było nieustannym dążeniem do wypełniania tych artystycznych obowiązków. Jej twórczość odzwierciedlała ogromną wrażliwość na prawdę i piękno, które przenikały jej literackie światy. Język stanowił podstawowe narzędzie artystyczne, w którym zawsze starała się odnajdywać odpowiednie sposoby wyrazu – piękne i podniosłe, lecz jednocześnie adekwatne do przedstawianych treści. Nie kryła zmartwienia z powodu narastającej wulgarności i ograniczenia bogactwa języka, widocznych nie tylko w codziennej mowie, ale także w literaturze współczesnej, której dziełom często odmawiała statusu prawdziwej sztuki. Była świadoma ryzyka, jakie niesie za sobą redukowanie twórczości do poziomu zwykłej, bezdusznej fizjologii. Dla niej prawdziwe tworzenie oznaczało zachęcanie ludzi do refleksji, rozszerzanie ich horyzontów, zwiększanie wrażliwości i potrzeb. Nie unikała krytyki współczesnego jej świata, z uwagą śledziła społeczne i gospodarcze przemiany w Polsce po upadku komunizmu. Te spostrzeżenia znalazły swoje odbicie w dwóch tomach dzienników: najnowszym "Dzienniku swojskim" (2014-2021) oraz wcześniejszym "Dzienniku z prowincji polskiej 1981-2014" wydanym w 2015 roku. Razem stanowią one wielowymiarowy portret współczesnej kobiety, która śmiało wyraża swoje poglądy na otaczający ją świat, a przy tym z dużą wrażliwością zanurza się w osobistych przeżyciach. Skibińska-Podbielska, zgodnie ze swoją intencją, ukazała życie bez upiększeń, prezentując szczere autoportretowe zapiski. Była to świadoma decyzja, by stanąć przed czytelnikiem bez retuszu, wynikająca z jej życiowej postawy szczerości i dążenia do prawdy.
