Dziennik 1944-1949

Dziennik napisany przez Józefa Tischnera to swoiste okno do wczesnych lat życia człowieka, który miał stać się znaczącą postacią w dziedzinie filozofii i religii. Z rzadka mamy szansę obserwować, jak rodzi się pasja i zainteresowania u kogoś, kto później przybierze rolę autorytetu. Tischner, przyszły ksiądz i ceniony myśliciel, zaczyna swój zapis jako uczeń podstawówki i licealista. Z lekkim piórem i dozą humoru opisuje swoje pierwsze miłosne zauroczenia oraz religijne wątpliwości. Rysuje również barwne portrety nauczycieli i kolegów, zachowując w swych notatkach niepowtarzalną atmosferę góralskiej krainy, z którą był związany od dzieciństwa. Jego zapiski odzwierciedlają też ówczesne czasy, kiedy to młodzież zmagała się z konfliktami pomiędzy nowymi władzami a Kościołem oraz trudnymi decyzjami dotyczącymi edukacji i związanych z nią kompromisami. Młody Józek, jeszcze jako nastolatek, tworzy żywy obraz pokolenia dojrzewającego w czasach powojennych, jednocześnie snując przejmującą narrację o młodzieńczych latach, dorastaniu, buncie i poszukiwaniu odpowiedzi na fundamentalne pytania.