Dzieci Getta

Wojna brutalnie odebrała mi spokój i normalność. Spędziłam trzy i pół roku w getcie – wspomina Krystyna, jedyna ocalała z dziesięcioosobowej rodziny. Wszystko zaczęło się od życia razem, nieświadomi, ile czasu nam pozostało. Nie znaliśmy jeszcze prawdziwego strachu, głodu czy walki o przetrwanie – tak Józef opisuje swoje przerwane dzieciństwo. Z czasem oswoiliśmy się z widokiem śmierci i myślą, że naszym dniom może być wkrótce kres – przyznaje po latach Marian. Świat, jaki znałem, przestał istnieć, gdy Niemcy zaatakowali Polskę. My oraz nasze rodziny automatycznie zostaliśmy uznani za podludzi. Reżim stawał się coraz bardziej okrutny. Zmniejszano nasze prawa do minimum, aż w końcu odebrano nam prawo do życia. Pod groźbą śmierci, Żydzi zostali zmuszeni do zamknięcia w gettach, gdzie z dnia na dzień mierzyli się z widmem śmierci, głodem i strachem o bliskich. Śmierć i cierpienie stały się codziennością, a siła do przeżycia do kolejnego dnia być może jedynym powodem do radości. Świadków tych okropności wciąż ubywa. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które może poznać te tragiczne wydarzenia bezpośrednio od tych, którzy je przeżyli. Posłuchajmy ich historii, aby zapobiec powtórzeniu się tych tragicznych wydarzeń. Wojna jest najstraszniejszym, co może spotkać ludzkość; dlatego mówimy: nigdy więcej.