Dwaj przyjaciele

Edward Kaptur w swojej książce przedstawia historię dwóch przyjaciół z jednej wsi, którzy jako ministranci zaczynali swoją wspólną drogę, lecz z czasem ich życiowe ścieżki się rozeszły. Autor w sposób bezpardonowy konfrontuje wydarzenia powojennej Polski z aktualnymi przemianami politycznymi, kreśląc dynamiczne portrety Olka i Stanisława. Przez ich pryzmat pokazuje starcie dawnych, tradycyjnych wartości z nowoczesnymi ideologiami, które znajdują odzwierciedlenie w decyzjach i postawach bohaterów.

Fabuła książki nie opiera się na rzeczywistych biografiach, a wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób jest przypadkowe. W swej centralnej części „Dwaj przyjaciele” zajmuje się przedśmiertną spowiedzią Aleksandra Nowaka, byłego funkcjonariusza KC PZPR i wiceministra III RP. Opowiada on swojemu dawnemu przyjacielowi, Stanisławowi Kopciowi, o ciążącym mu poczuciu winy. Bohater stara się wytłumaczyć swoje postępowanie czasami, w których kształtowała się jego tożsamość. Już jako młody człowiek, Aleksander, czy też Oluś, potrafił dostosować się do wymogów PRL-u, zasłaniając katolickie i patriotyczne wartości komunistycznymi ideami.

Gorliwość w spełnianiu socjalistycznych norm uczyniła go obrońcą komunizmu. Jednakże, gdy ta ideologia upadła, Aleksander początkowo poczuł się zagubiony. Mimo to, zmiany historyczne odkryły przed nim prawdziwą naturę, umożliwiając ewolucję jego przekonań. Odzyskując swoją wiarę w nieskazitelną historię Polski, zaczął pielęgnować te korzenie, które pozostały w jego duszy z dawnych lat.