Duchowe dylematy lidera

Spoglądając na nasze życie przez pryzmat tajemnicy osoby, dostrzegamy, że jego spójność i prawdziwość jest ściśle związana z naszym zakorzenieniem, czyli odkryciem prawdy o naszej osobowości. Kluczowe jest zrozumienie, że osiągnąć pełnię możemy jedynie poprzez relacje miłości. Znane słowa Drugiego Soboru Watykańskiego przypominają, że człowiek, stworzony przez Boga, realizuje się jedynie, dając siebie innym w szczery sposób.

Dążąc do autentycznego "ja", musimy ofiarowywać siebie innym. To idea, którą Pan Jezus wyrażał przypowieścią, że chcący być pierwszym, winien być ostatnim i sługą wszystkich. Ta zasada życia jest uniwersalna, ale w zależności od kontekstu i naszych ról, jej wyraz się zmienia. W domu nasze relacje z najbliższymi - żoną, dziećmi czy innymi krewnymi - przybierają różne formy, choć wciąż opierają się na miłości.

Ważnym wyzwaniem jest znalezienie równowagi między życiem osobistym a zawodowym. Dla lidera stanowi to nie lada problem, bo trudno jest mu wydzielić czas na obowiązki zawodowe, wobec braku sztywnych granic, jakie ma typowy pracownik. Taki pracownik pracuje zwykle 40 godzin w tygodniu, pozostawiając za drzwiami problemy zawodowe, podczas gdy lider często nie może oderwać się ani fizycznie, ani myślami od pracy, co bywa przytłaczające.