Duch Rubinsteina. Opowieść o wielkim pianiście

Artur Rubinstein, niezwykle utalentowany muzyk, od najmłodszych lat zachwycał swoją grą na fortepianie. Jego interpretacje utworów Fryderyka Chopina były podziwiane na całym świecie. Pomimo sławy związanej ze swoją energiczną techniką, Rubinstein rzadko poświęcał czas na regularne ćwiczenia. Kiedy w 1950 roku w San Francisco odbyło się spotkanie przedstawicieli 50 państw w celu podpisania Karty Narodów Zjednoczonych, Rubinstein został zaproszony do zagrania koncertu. W trakcie tego historycznego wydarzenia zauważył brak polskiej flagi na sali. Zdecydowany wyrazić swoje rozczarowanie, oznajmił, że zagra polski hymn i poprosił o powstanie zebranych, podkreślając swoje polskie korzenie. W innej części opowieści, Ewa, córka pisarza, mieszka w kamienicy przy Piotrkowskiej 78 w Łodzi, gdzie Rubinstein spędził swoje dzieciństwo. Pewnej nocy dziewczynka budzi się, słysząc granie na fortepianie, a w salonie odkrywa tajemniczego, ale przyjaznego mężczyznę. Okazuje się, że to duch Rubinsteina, który jest pełen uroku, ale i pewnej wyniosłości. Duch nie chce, by ojciec Ewy pisał książkę na jego temat, co budzi ciekawość dziewczynki i prowadzi do odkrycia przyczyny, która kryje się za tą prośbą.