Domysły

W twórczości poetyckiej Edwarda Balcerzana, mimo że literatura ustąpiła w pewnym momencie miejsca nauce, widać głęboką świadomość tego, co oznacza być poetą. Jego wiersze cechuje niezwykle bogaty warsztat i ostre krytyczne podejście do sztuki słowa. Balcerzan, nawet łącząc dwie role — literata i naukowca, nie traci z oczu tego, jak wzajemnie się przenikają.

Poeta ten czerpie nieustannie z lingwistycznego laboratorium, uznając je za nieodłączny element poetyckiego ekwipunku. Metajęzykowa refleksja stanowi dla niego fundament procesu twórczego, będąc niemalże ukrytym tłem każdego wersetu, które rzuca dodatkowe światło na jego znaczenie.

Analizy językowe u Balcerzana nie zamykają się jedynie w ramach rzemiosła poetyckiego, lecz sięgają dalej, dotykając filozoficznych zagadnień związanych z logiką, etyką i wiedzą. Te uniwersalne kwestie łączy z konkretnymi doświadczeniami zmysłowymi, tworząc w swojej poezji przestrzeń do refleksji nad tym, co istotne. To powoduje, że jego twórczość przechodzi poza standardowe artystyczne rozważania, oferując czytelnikowi bogaty kontekst przemyśleń.