Dom ojców

Opowieść ta zabiera czytelników na niezwykłą podróż w czasie i przestrzeni, odkrywając przed nami świat odległych przodków – zarówno tych znanych z historii, jak i tych, którzy żyli setki tysięcy lat temu, o których milczą szkolne podręczniki. Historia ziem, na których mieszkamy, nie rozpoczęła się z czasami Mieszka. W południowej Polsce odkryto ślady protoplastów współczesnego człowieka sięgające nawet pół miliona lat, a w jaskiniach Jury Krakowsko-Częstochowskiej znaleziono pozostałości grupy przedstawicieli kultury magdaleńskiej, która mogła paść ofiarą kanibalistycznej uczty około piętnastu tysięcy lat temu. Ten malowniczy teren z wapiennymi skałami to miejsce, gdzie tkwi pamięć o naszych przodkach, ojcach, dziadkach i pradziadkach, którzy czasem zdają się przemawiać do nas poprzez sny i podświadome lęki.

Książka Andrzeja Muszyńskiego trudna jest do jednoznacznego sklasyfikowania, łącząc w sobie elementy pięknej prozy autobiograficznej z prehistorycznym dochodzeniem. Przepełniona wielobarwnymi postaciami, historia ta przedstawia naszych przodków z różnych gatunków hominidów z taką samą dbałością i żywością, jakby byli dziadkiem lub bliskimi sąsiadami autora.