Długa droga do domu

"Długa droga do domu" to autobiograficzna opowieść, której autorem jest jeden z najważniejszych białoruskich pisarzy XX wieku. Książka rozpoczyna się idyllicznymi wspomnieniami z dzieciństwa w wiejskich okolicach Witebska, gdzie smakowite gruszki są symbolem błogiego spokoju. Jednak sielanka nie trwa długo, z czasem ustępując miejsca trudnym doświadczeniom historycznym, które naznaczyły Białoruś w minionym stuleciu. Wśród nich znalazły się dramatyczne wydarzenia związane z kolektywizacją, czystkami stalinowskimi czy wyniszczającą okupacją niemiecką. Wojenne przeżycia zostawiają trwały ślad na życiu pisarza, jednocześnie stając się fundamentem jego międzynarodowej sławy.

W miarę jak opowiadana historia posuwa się w czasie, autor coraz mniej mówi o sobie, a skupia się na innych postaciach. Dzięki temu czytelnicy zyskują wnikliwe portrety kluczowych twórców literatury radzieckiej, a także mają okazję zajrzeć za kulisy funkcjonowania komunistycznej cenzury, która była efektem pracy jego kolegów. Jednocześnie książka obnaża entuzjastyczny proces białoruskiego odrodzenia narodowego, które nasilało się pod koniec lat osiemdziesiątych. Mimo wszelkich przeciwności losu, "Długa droga do domu" nasycona jest wiarą w uniwersalne piękno białoruskiej kultury oraz jej należne miejsce w kontekście europejskim.